TESADÜF

7. Bölüm : Kayıp

Herkese selaam. Gün geçtikçe hikayemin okunma sayısı artıyor. Bu da beni çok mutlu ediyor. Şu zamanlarda LYS çalışırken, Watpadd kendime zaman ayırmamı saglıyor ve hikaye yazarak kendimi mutlu ediyorum. Bu yüzden şu an çok mutluyum Allah'a şükür. :))
+16 oy olduguna göre yeni bölüm zamanııı! Ben bu bölümü heyecanla yazdım. Umarım sizde heyecanla okursunuz ve begenirsiniz. Lütfen bölüm sonunda iyi/kötü yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Bu hikayenin buralara gelebilmesi sizler sayesinde. Medyada Eylül'ün annesi Çigdem Özsoy ve Deniz'in abisi Aras var. Şimdi herkese keyifli okumalarr. :))
***

- "Derya... Annem hala eve gelmedi. En son karakoldaydı. Az önce aradım ama telefonu kapalı. Çok merak ediyorum ve çok korkuyorum."

- "Nee ?! Hala gelmedi mi ? Tamam endişelenme... Immmmmm..... Bak şimdi, kapat telefonu. Biz annemle birlikte size gelelim. Bize iyice anlat. Sonra ne yapacagımızı bulalım."

- "Çabuk gelin çok endişeleniyorum Derya."

- "Tamam 10 dakika içinde çıkarız. Senden sadece sakin olmanı istiyorum."

- "Peki bekliyorum."

deyip telefonu kapattı. Bende telefonu kapatır kapatmaz annemin yanına gittim. Salonda uyuyordu ama mecburen uyandırmak zorundaydım. Bu durumda karakola Eylül'le tek gidemezdik.

- "Anne uyan."

- "Ne oluyor Derya ne var ?"

- "Cigdem abla. Ortalarda yok. Öglen Eylül'e karakola gidecegim demiş. Araba kazasıyla ilgili ifade mi ne verecekmiş ama hala eve gelmemiş. Telefonu da kapalıymış. Eylül çok endişelenmiş. Şimdi beni aradı. Annemle size geliyoruz sakin ol dedim."

- "Allaah Allaah nereye gitti ki bu Cigdem hanım ? Dur üstümü degistireyim de hemen gidelim kızın yanına."

Annem yatak odasına üstünü degiştirmeye giderken bende odama gittim. Banyodan çıkınca pijamalarımı giymiştim. Çok yorgundum ve hemen uyumayı düşünüyordum; ama bu durumda bırak uyumayı, evde bile duramazdım. Eylül'ün yanında olmalıydım. Cigdem abla ile ilgili aklıma binbir düşünce gelirken üstümü degiştirdim. Annem daha hazırlanmamıştı ve o hazırlanana kadar saçlarımı kuruturum diye düşündüm. Saçlarımın bazı yerleri ıslak bazı yerleri kuruyken annem seslendi. Fön makinesini prizden çektikten sonra telefonumu alıp evden çıktık. Hava iyice kararmış ve serinlemişti. Yaz akşamında havanın bu kadar soguk olması beni şaşırtmıştı dogrusu. Ben bunları düşünürken Eylül'lerin evine gelmiştik bile. Zile bastık ve pat pat diye koşma sesleri duyduktan sonra Eylül kapıyı açtı. Bizi görünce aglamaya başladı ve biz içeriye girmedigimiz halde yanıma gelip bana sarıldı. Başını okşayıp bende ona sarıldım. Omzumda aglıyordu. Bu beni etkilemişti. Sevdigim birisinin aglamasına dayanamıyordum. Ne oldugunu neden agladıgını bile sormadan o duygusallık ve merakla bende aglamaya başladım. Biz Eylül'le aglarken annem bizi içeriye aldı ve kapıyı kapattı. Birkaç dakika sonra kendimize geldik. Annem konuya girdi.

- "Salonda uyuyordum. Birden Derya uyandırdı beni. Cigdem abla ortalarda yok dedi. Hemen size geldik. Şimdi; sakin ol kızım ve ne oldugunu en başından anlat bakalım. Ona göre çözüm yolu bulalım."

- "Sabah hiçbir şey yoktu. Derya ile birlikte kalktık. Annem bize kahvaltı hazırlamıştı. Onu yedik. Hatta Derya çok begenmişti ve bunu dile getirmişti. Annem de gülüp okula geç kalmamamız için bizi tekrar uyarmıştı. Gayet mutluydu. Bugün ne yapacagı hakkında bir fikrim yoktu. Sonra biz Derya ile okula gittik. Peşimizden kapıyı kapattı. 8 saat okuldaydım. Okul bitti eve geldim. Annem apar topar hazırlanıp 'Ben karakola gidiyorum Eylül' dedi. Ne oldu diye sordugumda ise pek önemli olmadıgını, benim kazamla ilgili ifadede sorun çıktıgını ve 2-3 saat içinde dönecegini söyledi."