TESADÜF

9. Bölüm : Telefon

Merhaba arkadaşlaar. Aslında bu bölümü koymak için duyurunun +10 oy olmasını bekliyordum ama hepiniz Derya'nın ne tepki verecegini merak ediyordunuz. Bende dayanamadım ve bölümü bugün koymaya karar verdim. Umarım begenirsiniz. Lütfen yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin. Medyada Eylül'ün, Deniz'in ve Derya'nın sabah uykudan kalktıktan sonraki halleri var. Şimdi keyifli okumalaar. :)))

***

Ben odanın kapısında gördügüm resmin şokunu yaşarken, onlar hala öpüşmeye devam ediyorlardı. Nasıl hissedecegimi, nasıl davranacagımı bilemiyordum. Karşımda en yakın arkadaşım ve sevdigim çocuk öpüşüyordu. Yanlarına gidip, ne yapıyorsunuz siz diye bagırmalı mıydım ? Yoksa odaya sakince girip öksürügümle onları uyarmalı mıydım ? Hayır hayır. Yapacagım tek şey odadan sakince çıkmaktı. Bu durumu ikisine de soracaktım; ama şimdi bunun sırası degildi.

Girdigim şoku atlatıp, onlara farkettirmeden odanın kapısını sessizce kapattım. Salona dogru yürürken gözlerimin önünde hala ikisinin öpüşmesi vardı. Nasıl ya ? Nasıl öpüşürlerdi ? Ben bunları düşünürken salona dogru yaklaşan ayak seslerini duydum. Kim oldugunu bilmiyordum ama eger Deniz ya da Eylül'se, onlarla karşılaşmak istemiyordum. Sessiz ama hızlı adımlarla mutfaga gidip kapıyı kapattım. Salondan ses gelmiyordu. Yaklaşık 5 dakika kadar mutfakta durdum ama yanıma kimse gelmemişti. Saloma gelen kimse herhalde gitmiştir diyerek mutfagın kapısını açtım ve etrafa bakarak salona geri döndüm. Eşyalarımı alıp Eylül'ün odasına dogru yürümeye başladım. Eylül'ün odasına gitmesine gidiyordum ama, az önceki resmin ilerlemiş olmasından korkuyordum. Gözlerimi sımsıkı kapatarak odanın kapısını açtım. İçeride ışık yanmıyordu. Odada da yatagında uyuyan Eylül'den başka kimse yoktu. Odaya girip kapıyı kapattım. Soldaki kanepeye uzanarak uyuma pozisyonumu aldım ama uykum bir türlü gelmiyordu. Kalbim çok kırılmıştı. Aklım hala Eylül ve Deniz'deydi. En yakın arkadaşım ve sevdigim çocuktan bahsediyordum. Eylül, Deniz'e sırılsıklam aşık oldugumu biliyordu. Bunu neden yapmıştı ? Ah Eylül ah...

***

Gece yarısı bir kadın çıglıgıyla uyandım. Kanepeye oturup gelen sesi dinledigimde bagıranın annem oldugunu farkettim. Nasıl kalktıgımı bilemeden yatak odasına koştum. Benim peşimde tek ayak üstünde koşarak Eylül geliyordu. Onun peşinde de üstünde tişört olmadan uyumuş olan Deniz. Yatak odasına girdigimde annemin ve Çigdem ablanın aglayarak sarıldıgını gördüm. Bu o kadar tuhaf bir andı ki ! Eylül bizi ittirerek annesinin yanına koştu ve Çigdem ablaya kaburgalarını kıracak derecede sımsıkı sarıldı. Herkes olayın şokunu yaşıyordu ve Çigdem ablanın bu saate kadar nerede oldugunu merak ediyordu. Eylül'le sarılması, Deniz'le tanışması ve benimle görüşmesi bitince hepimiz salondaki koltuklara oturduk. Tabii Deniz bu arada oturma odasına gidip üstüne tişört giydi. Eylül annesinin yanından ayrılmıyordu. Annesine kavuşmasına sevinmiştim; ama hala ona çok kırgındım.

- "Annecim nerelerdeydin ? Seni o kadar merak ettik ki. Karakola gidecegim dedin, o saatten sonra senden bir daha haber alamadık." diye söze girdi Eylül.

- "Şimdi size olan biteni anlatacagım. Eylül, sen okuldan gelmeden önce telefonum çaldı. Tanımadıgım bir numaraydı. Belki akrabalardan birisidir diyerek telefonu açtım ve 'Alo ?' dedim. Karşımdaki ses bir erkegin sesiydi. Kalın ve tok bir sesi vardı. Belki de sesi anlaşılmasın diye sesini degiştirmişti, bilemiyorum. 'Şimdi karakola gidip şikayetini geri alacaksın.' dedi. Karşımdaki kişinin kim oldugunu bilmiyordum ama gerçekten çok korkmuştum. Titreyen sesimle 'Siz kimsiniz ?' diye sordum. 'Benim kim oldugumu bırak. Şimdi. Karakola. Gidip. Şikayetini. Geri. Alacaksın. Yoksa kızın daha büyük zarar görür.' deyip telefonu kapattı. Ne yapacagımı bilemedim. Telefona öylece bakakaldım; ama sonradan kendimi toparladım. O arada Eylül, okuldan sen geldin. Bende hırkamı ve arabanın anahtarını alıp sana karakola gidecegimi ve 2-3 saat içinde dönecegimi söyleyerek çıktım. Gerçekten işimin 2-3 saat içerisinde bitecegini düşünmüştüm. Arabaya bindim ve gaza basarak karakola gittim."