Μην κλαις για έναν ανέντιμο (παύση-υπό επεξεργασία)

Άτιτλο κεφάλαιο 3

   Ένα απόγευμα σαν όλα τα συνηθισμένα, ο καιρός ήταν υπέροχος. Ο ήλιος είχε ανέβει στον ουρανό ψηλά και μισό κρυβόταν στα σύννεφα αλλά μιας και ήταν φθινόπωρο δεν έκανε τόσο κρύο. Το ρολόι έδειχνε έξι. Οι άνθρωποι ξεχύνονταν στους δρόμους καθώς ήταν καθημερινή, συγκεκριμένα Τρίτη.

Η Κλαίρη επέστρεφε από μια βόλτα με φίλους της που ζούσαν μακριά από την περιοχή της για αυτό τώρα χρειαζόταν να μεταβεί στη στάση του λεωφορείου για να το περιμένει. Είχε φτάσει ένα μισάωρο νωρίτερα και αποφάσισε να περπατήσει στη κοντινή πλατεία. Όμως αφηρημένη καθώς ήταν δεν πρόσεξε όπως βάδιζε και έπεσε πάνω στη πλάτη ενός άντρα. Τρόμαγμένη και ντροπιασμένη, του ζήτησε συγγνώμη.

" Εγώ συγγνώμη δεσποινίς μου, γίνομαι βιαστικός ώρες-ώρες και νομίζω ότι το ελέγχω για να μην πέσω σε κανέναν και τελικά δύο τρεις φορές ατυχώς συγκρούστηκα με άλλους. Μα για σταθείτε, κάποια μου θυμίζετε. Εσείς δεν είστε η πωλήτρια στο μαγαζί "delicate curtains";

" Ναι εγώ είμαι, έχετε έρθει στο κατάστημα μας;'' ρώτησε μπερδεμένη η Κλαίρη προσπαθώντας να τον θυμηθεί.

" Μάλιστα πριν δύο βδομάδες και ξέχασα το πορτοφόλι μου πάνω στο πάγκο κοντά στο ταμείο, τι χαζός που ήμουν! Ο κύριος Στέργιος το αφεντικό σας το βρήκε και μου το παρέδωσε.

Θα ξαναπεράσω γιατί πρέπει να δω για δεύτερη φορά τις κουρτίνες που πουλάτε και αφού θα έχω περισσότερο χρόνο θα μπορέσω να πάρω τη τελική απόφαση για το ποια κουρτίνα ταιριάζει στο σαλόνι μου." της εξήγησε ο κύριος και της έτεινε το χέρι του: " Αιμίλιος, χάρηκα."

Η Κλαίρη του ανταπέδωσε παρά το αρχικό ξάφνιασμα τη χειραψία. " Κλαίρη, παρομοίως."

" Θα σας ξαναδώ σύντομα στο κατάστημα, προς το παρόν καλό απόγευμα. " τη χαιρέτησε φιλικά. Η Κλαίρη πρόσεξε λίγο καλύτερα το προφίλ του γιατί δεν ήθελε να το κάνει φανερά την ώρα που μιλούσαν. Ο άνδρας αυτός ήταν καμιά δεκαριά χρόνια μεγαλύτερος της, συμπαθητικός, όμορφος, ώριμος και αβρός.

Ντυμένος με ένα μακρύ σκούρο καφέ παλτό κρατούσε έναν μεγάλο χαρτοφύλακα στο χέρι. Σίγουρα και πολύ πιθανό να είναι κάποιος επιχειρηματίας ή καθηγητής συλλογίστηκε η κοπέλα. Της έκανε θετική εντύπωση καθώς δεν γνώριζε πολλούς εύπορους ευγενείς στη καθημερινότητα της.

                                     ....

  Στη ζωή της Κλαίρης δεν συνέβαινε τίποτα συναρπαστικό στον συναισθηματικό τομέα μιας και η ίδια απέκλεισε το ενδεχόμενο να δοκιμάσει να γνωριστεί με κάποιον άνδρα και άμα την ενδιαφέρει να κάνει σχέση μαζί του. Προτιμούσε μόνο φίλες ενώ αγόρια φίλους είχε μόνο δύο, ο ένας ήταν ένας γείτονας που βοήθησε την ίδια και την Ευρυδίκη όποτε είχαν πρόβλημα εύρεσης εργασίας και ο άλλος ο Πέτρος που τη συμπάθησε με το που τη πρωτογνώρισε αλλά του πήρε καιρό να κερδίσει την εμπιστοσύνη της.