Μην κλαις για έναν ανέντιμο (παύση-υπό επεξεργασία)

Άτιτλο κεφάλαιο 6

   Η Κλαίρη ψώνιζε στη λαϊκή όταν άξαφνα συνάντησε την Ευρυδίκη. Έτυχε να έρθει να ψωνίσει στην ίδια αγορά λόγω πλήθους φρέσκων φρούτων, λαχανικών και οικονομικών τιμών. Ρίγος διαπέρασε και τις δύο αλλά με διαφορετική μορφή. Η Ευρυδίκη ένιωσε ανείπωτη χαρά και συγκίνηση που την ξαναέβλεπε, σαν να της προσέφεραν το οξυγόνο που στερήθηκε από τον ψυχικό της κόσμο. Η Κλαίρη από την άλλη ταράχτηκε στιγμιαία και είπε μέσα της πως θα ήταν καλύτερα να το βάλει στα πόδια τώρα επιτόπου για να μην προλάβει να την πλησιάσει η...μαμά της.

Δεν το έκανε όμως, προτίμησε να σταθεί εκεί και να της δείξει το πιο σοβαρό και άγρια παγερό βλέμμα για να το λάβει ως ενθύμιο σε όλη της τη ζωή και να μεγαλώσει τις ενοχές της. Η Ευρυδίκη βημάτισε δειλά προς το μέρος της και τη ρώτησε γλυκά:'' Πως είσαι; Καλή χρονιά ελπίζω να πέρασες όμορφα στις γιορτές. "

" Καλή χρονιά. Ναι μπορεί να μην πέρασα τις γιορτές μαζί σου αλλά σε πληροφορώ ότι ήταν πολύ καλά! Απορώ με το ενδιαφέρον σου, αφού μερίμνησες να με καταστρέψεις συναισθηματικά με τα ψέματα σου τώρα με ρωτάς αν είμαι καλά και πως περνώ τις γιορτές. Ακόμα πονάω! ύψωσε οργισμένη το τόνο της φωνής της. " Να' ναι καλά η Βάσω που μου στάθηκε και έκανε τα πάντα για να μου φτιάξει το κέφι ώστε να φανεί ένα μονάχα χαμόγελο στα χείλη μου την ώρα που στολίζαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο και όταν άλλαζε ο χρόνος. Αν δεν είχα την συμπαράσταση της μπορεί να είχα αποπειραθεί να αυτοκτονήσω."

" Σε παρακαλώ μη μιλάς έτσι παιδί μου, σου ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Κάνε μου τη χάρη να έρθεις να με δεις ένα απόγευμα στο σπίτι μας και να με ακούσεις. Πρέπει να σου εξηγήσω πολλά και τα μικρά θέλουν να σε δουν, ρωτούν συνέχεια γιατί δεν γυρίζεις σπίτι εδώ και τόσες βδομάδες. Δεν πείστηκαν φαίνεται από την εξήγηση που τους έδωσες στο τηλέφωνο.''

 " Να σου κάνω χάρη; Έχεις τρομερή αναίδεια μου φαίνεται μετά από αυτά που μου έκανες. Με εξαπάτησες και τώρα περιμένεις να ξαναγυρίσω στο σπίτι μας έτσι απλά. Μόνο για το χατίρι των παιδιών θα έρθω να ξέρεις, γιατί βλέπεις εγώ έχω τύψεις που εγκατέλειψα αυτά τα καημένα που δεν φταίνε σε τίποτα.  Όχι σαν εσένα που δεν έχεις διόλου τύψεις για το θέατρο που έπαιζες." συνέχισε το ίδιο άπονα η Κλαίρη.

" Σε ικετεύω να έρθεις στο σπίτι, λυπάμαι και έχω φοβερές τύψεις δεν με δικαιολογώ αλλά δεν μπορούσα να πράξω αλλιώς στο παρελθόν. Άκουσε αυτά που έχω να σου πω.'' τη παρακάλεσε πονεμένα η μητέρα της.