Η Ευρυδίκη μια ρουτίνα περνούσε καθημερινά, χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω της. Το πρωί δούλευε σε ένα εργοστάσιο παραγωγής υφασμάτων, το απόγευμα ξεκουραζόταν και έβλεπε ταινίες στη τηλεόραση. Έπαιζε με τα ανίψια της, μαγείρευε διάφορες καινούριες συνταγές για να ενθουσιάζει τα μικρά, έπλεκε και έραβε ρούχα για όλους. Από τότε που την άφησε η Κλαίρη εκτός από το σπιτικό της άδειασε η ζωή της.
Ένα απόγευμα η Ξένια ερχόταν από την πίσω πόρτα του σπιτιού και πήγε να χτυπήσει το μικροσκοπικό κουδούνι τοίχου. Διαπίστωσε ότι η πόρτα ήταν μισάνοιχτη και έτσι μπήκε μέσα με ευκολία.
« Γεια σου φίλη μου » τη χαιρέτησε με ζωντάνια.
« Γεια σου Ξένια. Πως μπήκες;»
« Είχες ξεχάσει τη εξώπορτα »
« Έκανα κάτι τέτοιο; » απόρησε έκθαμβη η γυναίκα. «Μάλλον επειδή κρατούσα πράγματα και στα δύο χέρια πριν μια ώρα, κάποια κηπευτικά εργαλεία μετέφερα μέσα αφού τελείωσα με τις δουλειές εκτός σπιτιού. Θα προσέχω περισσότερο άλλη φορά »
« Τι κάνεις τώρα εκεί; »
« Καθαριότητα... μου φαίνεται συνέχεια ότι το πάτωμα δεν είναι αρκετά γυαλισμένο » εξήγησε η Ευρυδίκη και η Ξένια αναστέναξε με λύπη. Η φίλη της δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Η όψη της πολύ κουρασμένη, εξαντλημένη, υπερβολικά στεναχωρημένη, το δέρμα της το ίδιο...λες και δεν έσφυζε από ζωή καθώς διέκρινε μια ξηροδερμία σε μικρά σημεία των χεριών της.
« Μαράζωσε η καρδιά μου να σε βλέπω έτσι. Κάθε φορά με μια σφουγγαρίστρα ή σκούπα στο χέρι σε βρίσκω ακόμα και όταν έρχομαι από την εξώπορτα. Τον εαυτό σου άστον, τουλάχιστον τα ανίψια σου δεν τα σκέφτεσαι; Σε βλέπουν στη κατάσταση αυτή καθημερινά, νομίζεις ότι νιώθουν καλά;»
« Για να μην σκέφτομαι. Οι δουλειές μόνο με κρατάνε από τις σκέψεις μου » ψέλλισε αδύναμα η Ευρυδίκη και κοίταξε το πάτωμα. Οι δύο γυναίκες πήγαν να καθίσουν στην πολυθρόνα του σαλονιού.
« Για πες μου κάτι για το οποίο αναρωτιέμαι πολύ: η κόρη σου δεν ήρθε να σε επισκεφτεί γενικά;»
« Δεν θα το χωνέψεις αλλά μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια ζήτημα αν με επισκέφτηκε για τρεις φορές η Κλαίρη. Τα ξαδέρφια της ερχόταν και έβλεπε βασικά και εμένα μονάχα μια ματιά μου έριχνε και αυτή εχθρική και μονόχνοτη » η Ευρυδίκη έπιασε τα χέρια της Ξένιας και άρχισε να κλαίει πάλι ξέφρενα και πονεμένα.
YOU ARE READING
Μην κλαις για έναν ανέντιμο (παύση-υπό επεξεργασία)
RomanceΗ Κλαίρη μια φτωχή, ορφανή από γονείς κοπέλα προκειμένου να συντηρεί την άνεργη αδερφή της και τα μικρά ανίψια τους πουλά κουρτίνες σε κατάστημα. Ο Πέτρος συνάδελφος και φίλος της είναι κρυφά ερωτευμένος μαζί της, όμως εκείνη τον αγνοεί. Ένας μεγαλ...
