Άτιτλο κεφάλαιο 4

105 26 13
                                    

     Ο Πέτρος ασχολήθηκε με τα υφάσματα που προμηθεύτηκαν στο μαγαζί για να τα δώσει ταξινομημένα στις μοδίστρες που θα έφταναν την επόμενη μέρα και θα καταπιάνονταν με την ραφή καινούριων κουρτινών. Το κατάστημα πήγαινε πολύ καλά το τελευταίο διάστημα και είχαν περισσότερες δουλειές και οικονομικές ωφέλειες.

Ο νεαρός άνδρας με το που ολοκλήρωσε την εργασία του πλησίασε την Κλαίρη η οποία κρεμούσε τις νέες κουρτίνες στις βιτρίνες προκειμένου να πέσουν στο μάτι των ενδιαφερόμενων και να πωληθούν πιο εύκολα. Το αφεντικό των υπαλλήλων έφυγε μια ώρα νωρίτερα και έτσι ο Πέτρος βρήκε ευκαιρία να της πιάσει κουβέντα.

  " Πως τα πας;" τη ρώτησε με ενδιαφέρον.

" Καλά, κρεμάω τέσσερις ακόμα και θα φύγω επιτέλους.. πέρασε και αυτή η μέρα, θέλω να γυρίσω σπίτι μου να δω την αδελφή μου και τα ανίψια μας."

" Σκεφτόμουν να πηγαίναμε βόλτα μέχρι το σπίτι σου αν ήθελες έχουμε καιρό να τα πούμε λίγο οι δυό μας."

" Το ξέρω Πέτρο και συγγνώμη που δεν κανονίζω βόλτες μαζί σου εδώ και δύο βδομάδες αλλά έτυχαν διάφορα οικογενειακά και δεν είχα χρόνο χαλάρωσης ούτε για τον εαυτό μου."

" Καλά βρε δεν παραπονέθηκα, βλεπόμαστε σχεδόν κάθε μέρα στη δουλειά και τα λέμε και εδώ όποτε βρίσκουμε χρόνο."

" Ναι συμφωνώ έχει πλεονέκτημα να εργάζεσαι στον ίδιο χώρο με έναν φίλο ή φίλη σου. Δεν μου είπες όμως τι θες να συζητήσουμε."

" Κλαίρη άκου, βλέπω την ντροπαλότητα και τη  μικρή φοβία που νιώθεις για τους άντρες και σου ξεκαθαρίζω πως εγώ είμαι ήπιων τόνων, δεν πρόκειται να κάνω ποτέ κάτι που να σε φέρει σε δύσκολη θέση, σε βλέπω φιλικά. Επειδή η φιλία μας δεν ξεκίνησε εδώ και πολύ καιρό, σκέφτηκα πως θα ήταν τίμιο να σου μιλήσω ώστε να νιώθεις πιο σίγουρη για  το άτομο μου.

Επίσης μπορείς να μου λες τα πάντα που σε απασχολούν οτιδήποτε και αν είναι αυτό, μη διστάζεις. Θα σταθώ μάλιστα στο πλάι σου αν αντιμετωπίσεις τυχόν κάποιο σοβαρό πρόβλημα."

" Μα δεν σε αμφισβητώ Πέτρο, είσαι πολύ καλός και σε εκτιμώ. Αρχικά ντρεπόμουν να σε πλησιάσω ώστε να σε γνωρίσω καλύτερα αν θυμάσαι.. αλλά είδα πως δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς αφού θα δουλεύαμε στον ίδιο χώρο και δεν ήθελα να βαριέμαι τις ώρες του διαλείμματος ή της έλλειψης καθηκόντων.

Ήθελα να κουβεντιάζω με κάποιον και δίχως να το καταλάβουμε μετά από μερικά χρόνια γίναμε και φίλοι. "

Μην κλαις για έναν ανέντιμο (παύση-υπό επεξεργασία)Where stories live. Discover now