Ethereal Beauty

#28

In the middle of a silent chaos, Lumiere came in. Lahat kami nagtititigan sa isa't isa and I think the atmosphere is not really good.

"Ohh... Lumiere?" I'm trying to lighten the mood but it is not effective.

"Hi. I came cuz I heard you're sick." He simply replied.

And an "O" formed in my lips.

I smiled awkwardly. "Tuloy ka... Hehe?" Pag aalok ko dito at napakamot na lamang sa ulo.

"Uhm no it's okay. I just wanted to give you this." And then he handed me a brown paper bag that contains some snacks na may kasamang medicine like biogesic and so on.

After I opened the brown paper bag, I put it at the top of the table and gaze at him.

'Thanks for the concern" and he avoided my gaze and stared outside the window.

"Uhm it's alright." I saw a glimpse of his smile in the corner of his lips and trying to suppress it.

"Ehem."

After I heard it, I forgot for a moment that we're all still in the middle of this embarrassing situation.

I looked at my side and the two seems like they were mad?

I'm not sure but they are both mad.

Parehas kasi silang nakasimangot at nakakunot ang mga noo.

Hindi ko maiwasan magtanong dahil sa nakita ko.

"Huy ba't di kayo nagsasalita may problema ba kayo?"

"Heh." Demitiere responded.

"Wala." Matipid na sambit ni Greg.

"Ah okay."

Wala naman pala e. Anong sinisimangot ng mga ito?

Weird.

And after that, Lumiere decided to leave. I think I know why.

Because of these two.

They are both fishy. Bakit ba sila nandito? Feeling ko may hindi sila sinasabi sakin.

Ewan. Bahala na.

"Uh... Pwede na kayo umalis baka may pupuntahan... pa kayooo?"

Napataas sila parehas ng kilay.

"Pinapalayas mo na ba ako?" - Demitiere

"Wala naman. Dito muna ako." - Greg

"Huh? Teka nagtatanong lang naman ako Demitiere ah?" talaga naman ang isang to kahit kailan. Hindi ko maintindihan ang ugali e pabago bago.

" Eh bakit parang pinapalayas mo na ako? Bakit may iba pa bang darating?"
Sarkastikong sambit nito.

Napangiwi naman ako.

" Bahala ka. How about you Greg?" pagsulyap ko rito at mukhang naestatwa na.

Napakatahimik kasi. Pag kaming dalawa naman madaldal.

Anong pinagkaiba kung may tao o wala sa pagbabago ng ugali?

Ewan ko ba.

"I'll stay here." with a serious tone in his voice.

Gusto ko nalang ulit talaga magkamot ng ulo. Hindi ko kasi maintindihan ang pag uugali nila napakagulo.

"Okay. Ako nalang aalis. Hapon na kaya."

"Okay ka na? I mean... You feeling better?" He asked.

"Yeah. And clinic is not a resthouse so I gotta go." I replied.

"Oh I see. Sige alis na din ako." And then he walked out.

Nauna pa talaga siya sakin?

I sighed.

Anong problema non? Nagtatanong lang naman ako?

Uh...

Sinulyapan ko naman so Dem sa gilid ko.

"How about you?" Tanong ko sa kaniya habang nakataas ang mga kilay.

"I'll walk with u." Sambit niya na may seryosong tono.

"Ahh... Okay?"

I got up in the bed and fixed it. I even brush my hair using my fingers cuz I got no hair comb.

Kukunin ko na sana yung mga paper bag kaso naunahan ako.

I don't wanna mention his name cuz u already know it.

"Tabi, ako na."

"Sure ka? I mean I thought u dislike me? Why r u helping me?" Tanong ko dito ng diretso.

And he murmured something "heh. Dimo sure."

"Ha? May sinasabi ka ba?" I asked purely out of curiosity since hindi ko narinig.

"Wala."

Tsk.

And he looked at me with his cold eyes.

"Did u just clicked ur tongue at me?" Sambit nito.

"Hah? Probably u heard it wrong" I denied.

Syempre mas moody at mas masungit pa ito kesa sa babae. Ako na mag adjust, di'ba?

"I'm not deaf Athena."

Now he's mentioning my name? And he looks upset?

Or am I imagining things? Why would  he feel so upset for something like that?

Babaw ah.

Sinuot ko nalang ang sapatos ko at lumabas ng pinto.

Dire diretso akong naglalakad at hindi sumusulyap sa likod ko kung nakasunod ba siya.

May mga estudyanteng nakatingin sa amin.

Mga chismosa.

Those judgemental stares again. Did I do something offensive with them? Why do I feel like they're holding a grudge against me?

Binilisan ko pa ang lakad ko dahil ayoko na mas marami pang makakita sa amin.

I look like I'm allergic to boys sa ginagawa kong ito.

Kind of. Pag takaw atensyon.

Ng makalagpas na kami sa mga building ay huminto ako sa ilalim ng puno.

Saglit akong napapikit sa konsensya dahil sa aksyon ko patungo sa kaniya.

Parang ang mean ko naman sa kaniya diba?

I exhaled.

Lilingunin ko na siya ng mabanga ang mukha ko sa dibdib niya.

Yikes.

"Aray" napahawak ako sa ilong ko dahil yun ang unang tumama.

"Not my fault so don't blame me. Madaling madali kasi." He said.

"Wala naman akong sinasabi ah?" I responded.

"Why so defensive? Guilty?" He smirked.

" Wow?" I am speechless kasi biglang nagbabago mood.

Tinalikuran ko siya at naglakad na kaming mula hanggang makauwi na kami sa aming dormitoryo.

Pagtapos non ay agad dumating ang dalawa kong kaibigan at kinulit kulit ako sa dami ng tanong at todo iwas naman ako sa usapan.

Yeah. What a long day.