Bouquet of Heartbreaks (Fitzmael 5)

29: First Ring

"Y-You love me?" pag-uulit niya.

I nodded then looked down. Nahihiya ako!

"Look at me, boo..." paglalambing niya. Marahan niyang hinawakan ang aking baba.

Dahan-dahan ko siyang tiningnang muli. "I said I love you," I uttered.

He smirked then he chuckled. He slowly leaned in towards me until our lips met.

I closed my eyes as I let my emotions do their thing. I wrapped my arms around his shoulders. Our kiss was getting deeper. It always felt like our first kiss. It was intimate.

Nagiging mapayapa ang aking damdamin sa kanyang halik... Na para bang nagbibigay 'to ng go signal para magsimulang muli. Then suddenly, all of my fears and doubts went away.

Hindi ko alam kung sakaling may makakita sa amin ay kikiligin ba o matatakot dahil sa make-up namin. Wala naman kaming pakialam ni Zius sa itsura naming ngayon. Sana lang ay walang panira ng moment!

Jusko! Six years and a half na akong walang dilig! Hayaan niyo naman akong sumaya ngayong Halloween!

"Boo... I don't have a condom right now. Can we resume later when we get home?" bulong niya sa akin matapos niya akong halikan.

I smirked then I nodded. "Of course, boo. Thanks for reminding me about that."

He kissed me on the lips. "Alam kong ayaw mo nang mabuntis kaya mamaya na lang, okay? Ayokong magpadalos-dalos. Marami namang condom sa bahay. Hindi kita patutulugin mamaya," aniya saka mahinang humalakhak.

"Ewan ko sa 'yo!" pagtataray ko sa kanya saka ko binuksan ang pinto.

"Boo... kailangan pa ba nating magpapanggap?" paglalambing niya saka niya ako niyakap sa aking likod. Ang kanyang baba ay nakapatong sa aking balikat.

"Oo. I have a plan..." masaya kong sabi saka ko kinalas ang kanyang yakap. Tumingin ako sa kanya.

"And that is?"

"Gusto ko isang araw malaman nilang kasal na pala tayo! Tapos syempre, magtataka sila kung paano nangyari 'yon, e hindi naman tayo okay," I said, chuckling.

Malawak siyang ngumisi. "Sige!"

Para kaming partners in crime sa lagay na 'to! Mabuti na lang talaga at sinasabayan niya lang ako sa trip ko.

"Kailan mo gustong makasal tayo sa City Hall? Para makapagpaschedule tayo," ani Zius.

"Gusto ko sa anniversary ng unang pagkikita natin," makahulugan kong sabi sa kanya.

"Oh. December 16? Duly noted!"

"You still remember?" takang tanong ko.

"Of course! Ikakasal sila Elisha sa December 5 tapos tayo naman sa 16," aniya saka mahina na bumungisngis. "Kailan ang church wedding natin, boo?"

"Ikaw? Kailan mo gusto?" balik kong tanong sa kanya. "Pwede namang ikaw ang pumili Zius. Basta anytime ay okay lang sa akin," I added then kissed him on the cheek.

"Okay lang ba na sa June 1 tayo ikasal? We still have 7 months to prepare," aniya.

"Why June 1, my love?" I asked.

"Namatay si Dad noong May 30 samantalang si Mom ay noong June 2. Every year sa panahong 'yan ay lagi kaming nadi-depress ni Elisha.

Gusto kong palitan natin nang masasayang alaala para kapag dumating ang araw na 'yan mas ilo-look forward ko ang wedding anniversary natin.

Hindi kasi namin gusto ni Elisha na alalahanin ang death anniversary nila. Mas gusto naming icelebrate ang birthday nila kaysa sa trahedyang 'yon," he said, sniffling.