JANMA

10

akay

geceye dokunmaya bile kıyamazken onun önümde bizi terk etmesini izlemek bu kadar kötü olabilir miydi? geceye eskiden aşık değildim ama sarhoş olduğumuz gece şaraptan değil gecenin değişen kişiliğinden, gecenin ruhumu temizleyen dokunuşlarından etkilenmiştim ilk önce bunu kabul edememiştim ama artık daha çok iyi anlıyordum, her ihanet sevgi ile başlar gece bizim kaderimize ihanet etmişti, gece bize ihanet etmişti ama bir o kadarda masum bir ihanetti

ellerimin arasında cansız bedenini tutuyordum, hala inanmıyordum gittiğine, olabildiğince sıkı sarıldım bedenine, bırakırsam...bırakırsam onu kaybedeceğimi düşünüyordum, hiç kazanmış mıydım ki onu? ama o beni kazanmıştı, bunu bilmesini istiyordum, barın a baktım duygusuzluğunu korumak için verdiği çabaları görüyordum ,gözlerini bana çevirdiğinde ruhunda parçalanan şeyler çok net anlaşılıyordu

kollarımın arasındaki geceye baktığımda yüzü olabildiğince beyazlaşmıştı, gözlerimden damlalar istemsizce akarken son kez bir daha sarıldım ona , sarsılarak ağlamaya başlamıştım, gerçekten gitmiş miydi? bizi bırakıp bu kadar kolay gidebilir miydi? hayır hayır yapmazdı bunu bize, kendine

"bu bir şaka güzelim değil mi? hadi bana yine o güzel gözlerinle bak, beni sevdiğini hissettir ama söyleme... gece lütfen" ağlamam şiddetlenirken saçlarını seviyordum bir elimle, içime sokmak istiyordum onu, benimle bir bütün olsun... içimde yaşatmak istiyordum onu kalbimin en güzel yerinde ,tekrardan geri gelmesini istiyordum, ama sadece istemekle yetinebiliyordum

"siz buraya neden girdiniz ki lan!"

"o iğrenç ruhlarınız kurtulmayı hak etti mi gerçekten" lara ve can delirmiş gibi saldıracak yer arıyordu, bizim gibi parçalanmamak için birilerine saldırmak istiyorlardı, biliyorum anlıyorum onları ama gece böyle olsun istemezdi

geceyi kucağıma alıp yerden kalkmıştım, elleri boşluğa düşerken gözümden bir damla düşmüştü gecenin yüzüne, onunda gözünden bir damla akmıştı, benimle gecenin göz yaşı birbiri ile bütün olduğunda en azından onların bütünleştiğini düşünmeden edememiştim, hemen ardından ise göz damlamız yere düşerek kaybolmuştu, kaybolan şeyler aslında bir yerde kaybedenini bekler miydi?

can ve lara hala kurtardıklarımıza bağırıp çağırıyorlardı "yeter!" yanlarına gidip bağırdığımda can , lara ilk bana bakıp sonra geceye bakmışlardı ,lara yere düştüğünde elleri ile yüzünü kapatmış ve "hayır,hayır" diye sayıklamaya başlamıştı, canda gecenin elini tutup öpmüştü, göz yaşları gecenin elini sırılsıklam yapmıştı nerdeyse

"gece... gece'm ,son kez seni göreceğimi bilseydim bakar mıydım başka bir tarafa? gözümden bile sakınırdım seni" can ağlarken gecenin yanağını sevip konuşmuştu

"ne zaman gazlanmışlardan biri olur?" sorduğum soruyla kız ve erkek yanıma gelip geceye bakmıştı

"biz sadece korkmuştuk, özür dileriz" kız konuştuğunda kafamı sallamıştım, ne diyebilirdim ki, gece artık benimle değildi, hiç bir yerde değildi belki de ,ya da yanı başımızdaydı, ya da kalbimizde, koruyamamıştık onu, hak ediyor muyduk ki artık gülmeyi, gülüşümüzü almışlardı bizim, gece olmadan gündüzde olmazdı.

"yaklaşık 10dk sonra olması lazım" duyduğum kelimelerle birlikte çıkışa doğru adımlamıştım, 10 dakika sonra başka bir gece gelecekti, yürüyecek koşacak ama o gece bizim gecemiz olmayacaktı

"akay şimdi ne yapacağız" arkamdan geliyordu hepsi, biz bu mağaraya hep beraber girmiştik ,yine birlikte çıkıyorduk ama ruhlarımız gece ile beraber gitmişti

"bilmiyorum barın"

"kızı bırakmayacak mısınız? birazdan dönüşür" kızın dediği ile adımlarım durmuş ve bir kez daha gecenin yüzüne bakmıştım, artık gözleri mosmordu, dudakları da öyle, bırakabilir miydim onu, bir kere bırakmıştım zaten bir daha cesaret edebilir miydim buna, dudaklarını son kez nefes almak için ,belki de onun nefesi olma umuduyla öptüğümde, gözleri açılmıştı ,kıpkırmızı olan gözleri artık gecenin gittiğini ve başka bir şeyin geldiğinin habercisiydi