IS IT TRUE LOVE? ||Y.J.W||N.R||K.S||

CHAPTER 7

RIKI'S POV

"Masarap ba?" tanong ko sa kanya habang tinititigan siyang kumain.

Ngayon nakaupo kami sa bench na pang dalawahang tao lang and we're enjoying the beautiful night sky. Actually the weather are nice right now, it's windy and cold at the same time.

"Oo naman!" she said while munching her food.

"Oo nga pala bakit hindi ka bumili ng para sayo??"tanong nito habang busy parin sa pagkain niya.

"Basta makita kitang kumakain busog narin ako."I said while staring at her and adoring her beauty.

"Sus, pumapasok ba sa tyan mo yung mga kinakain ko." sabi niya habang natatawa. I chuckle.

I notice she was having a hard time eating because of her hair kaya nilapitan ko siya at inilagay sa likod ng tenga niya yung mga maliliit na strand ng buhok niya.Nakita kong  nagulat siya sa ginawa ko at biglang namula ang pisngi kaya umiwas agad siya sa akin but i just chuckle because of her cuteness.

"Riki wala ka bang biniling panulak??" tanong niya habang nabubulunan.

"Oh wait, i forgot to buy kanina, wait for me here."sabi ko at dali-daling pumunta sa Stall ng mga Palamig.

But before i buy Jaesoo's drink, something caught my attention.

"Jungwon, Hyeora?" tawag ko sa kanila at bigla naman silang napatingin sa akin.

"What are guys doing here?" takang tanong ko.

"Nagpasama lang sa akin si Hyeora dito, nag ca-crave daw siya sa nga gantong foods." Jungwon said.

I just Nodded at aalis na dapat ako ng bigla akong hatakin at niyakap ni Hyeora.

"I already miss you."she said in sweet tone voice.

WTH!?!

"What are you saying!?" iritadong tanong ko habang yakap yakap parin niya ako.

"Riki-" i heard a familiar voice.

Pag angat ko ng tingin ay nasa harapan na pala namin si Jaesoo, she look shocked. Kaya naman umalis agad ako sa pagkakayakap kay Hyeora.

Tinignan niya muna kaming dalawa bago lumapit samin, showing her fake smile, i can tell that because her eyes look sad.

"Ako nalang pala bibili,excuse me." sabi niya at dumaan sa gitna naming tatlo, kaya naman sinundan namin siya ng tingin.

"Anong nangyari sa kanya?" alalang tanong ni Jungwon. I just shrug may shoulder.

At nang matapos na siyang bumili ay lumapit siya samin but her smile didn't change, it's still fake.

"Una na pala ako, baka nakakaistorbo ako sa inyo." sabi niya at nag lakad na paalis ng hindi kami nililingon, susundan na sana namin siya ni Jungwon but Hyeora stop us.

"Please wag nyo akong iwan.." pagmamakaawa niya sa amin habang hawak hawak kami sa braso and a tear scape on her eyes.

Muli namin tinignan si Jaesoo kaso nawala na siya sa paningin namin mukhang nakaalis na'to. I sigh at tumingin kay Hyeora.

"Shhhh..stop crying hindi ka namin iiwan."i said comforting her and Jungwon gave his handkerchief to Hyeora.

"Stop crying."Jungwon said.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
JAESOO'S POV

"These feelings are not familiar,why do i get hurt when i see them together? " tanong ko sa sarili habang naglalakad papalayo sa kanila.

Ang akala ko ay hahabulin nila ako ngunit tanging sa imahinasyon ko lang pala magagawa yon, and I didn't realize that I was crying while walking.

Para akong tanga'ng naglalakad habang umiiyak,puno ng isipin yung utak ko ngayon.Hindi ko alam kung anong gagawin ko.Huminto ako ng may makita akong isang bench,wala naring masyadong tao dito kaya i let myself cry.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

TW:RAPE,HARASSMENT. ⚠️

Padilim na ng Padilim kaya naman ay  naisipan kong umuwi na ngunit nagulat ako dahil may lalaking papalapit sa akin, hindi ko siya kilala at mukhang lasing pa.

"Miss mukhang malungkot ka ngayon ah?kaya kitang pasayahin."sabi nito habang nakangiti ng nakakaloko at inamoy amoy ako.

"I don't need that Kuya." kabadong sabi ko habang inilalayo ang sarili ko sa kanya.

"Halika na, isang gabi lang naman eh."sabi nito at bigla akong hinatak papunta sa kanya, kaya naman nagpumiglas ako.

"Kuya ano ba!hindi kita kilala kaya bitiwan mo ko!"sigaw ko habang nagpupumiglas parin, ngunit mas malakas siya sa akin.

"Kung ayaw mo, dito nalang natin gagawin."sabi nito at sapilitan akong hinitak at hinawakan ang dalawa kong kamay para hindi ako makapiglas.

"Oh god, please help me."

"Kuya bitawan nyo ko!"sigaw ko habang naiyak at nagpupumiglas sa hawak niya ngunit hinila ako nito at ipinahiga sa malamig na simento.

"PLEASEEE SOMEBODY HELP MEEEEE PLEASE!!!!"sigaw ko habang umiiyak umaasang may makakarinig sa akin ngunit ako'y nabigo.

Nagulat naman ako ng bigla nya akong sampalin ng malakas "MANAHIMIK KA!!" sigaw nito habang binubuksan ang bawat butones sa damit ko.

"Oh god please help me..."

Wala na akong nagawa kundi umiyak ng umiyak. "H-help me..."i said before i  close my eyes.

"Layuan mo siya!" isang pamilyar na boses ang nagpabuklat ng aking mata at nagulat ako nang biglang na lang bumagsak yung lalaking nakapatong sa akin kanina.

"S-sunoo d-dumating ka."i said while crying.You can tell he is really worried because of his eyes, kaya naman agad niya akong nilapitan at hinubad ang kanyang jacket para ibalot ang katawan ko at agad niya akong niyakap ng mahigpit.

"Shhh....don't be scared I'm already here, everything will be okay." Sunoo said habang hinihimas yung buhok ko.

"S-sunoo please don't leave me here,i-i'm scared."sabi ko habang umiiyak at nanginginig parin sa takot at trauma.

"No I won't leave you here okay?" he said at mas hinigpitan pa ang kanyang yakap."Let's go, dadalhin kita sa Hospital."I nodded ngunit tatayo na sana ako ng bigla ulit akong mapa upo.

"S-sunoo h-hindi ko kayang tuma-" hindi ko na natapos yung sasabihin ko when he suddenly carry me using a bridal style way and after that everything went black.