Μια Διαφορετική Ιστορία

1ο Κεφαλαιο

Αύγουστος ο ποιο ομορφος μήνας του καλοκαιριού αλλά ο ποιο άσχημος για δύο παιδιά αγαπημένα καθώς γνώριζαν πως σε λίγες ώρες θα είναι χωριά για αρκετό καιρό.Ηταν η τελευταία μέρα του αγοριού στην πατρίδα του το όμορφο Διαφάνι του.Αλλα ακόμη ποιο όμορφο ήταν αυτό που είχε μέσα στην αγκαλιά του εκείνη η μόνη του έγνοια από την ώρα που θα έφευγε για το μέλλον του, αλλά πώς γίνεται να χάσει τον κόσμο του σκεφτόταν ξανά και ξανά ώσπου οι ώρες πέρασαν έπρεπε να χωριστούν αλλιώς θα ανησυχούσαν τους δικούς τους ανθρώπους αλλά ποίοι ήταν οι δικοί τους άνθρωποι πέρα από εκείνον δεν είχε κανέναν που να την καταλαβαίνει όσο κανένας άλλος ακόμη και τις αδερφές τις το ποιο όμορφο δώρο της μητέρας της.Οταν αναγκάστηκε να τον αφήσει νόμιζε πως τα πόδια της δεν θα την άφηναν να κάνει βήμα εκείνος το ένιωσε και αποφάσισε πως θα την γυρναγε σπίτι της,όσο ποιο κοντά τουλάχιστον μπορούσε για να μην καταλάβει ο πατέρας της πώς πέρασαν όλο το απόγευμα μαζί,ανταλασωντας όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης.

-Ποτε θα γυρίσεις; έστω και για λίγες ώρες!

-Οσο ποιο γρήγορα μπορώ σου το υπόσχομαι Λενιώ

-Μου

-Τι είπες;

-Λενιω Μου αυτό δεν ήθελες να πεις; Ορίστε ούτε λίγα λεπτά δεν έφυγες και αρχίζεις να με ξεχνάς

-Εσενα; Πότε Λενιώ Μου

Το κορίτσι έπεσε στην αγκαλιά του ήξερε πως αυτά που έλεγε τα εννοούσε αλλά ήθελε να τον πειράξει ο τρόπος του αποχωρισμού να είναι ποιο γλυκός σκέφτηκε.Ηξερε καλά όμως τι την βασάνιζε όπως πάντα και μόνο από τα μάτια της μπορούσε να καταλάβει τι την ενοχλεί τη την τρομάζει τι την απασχολη και την έσφιξε όσο πο πιο κοντά του μπορούσε λέγοντας της στο αυτί

-Μην ανησυχείς κορίτσι μου και αν ακόμη ο πατέρας σου δεν μας θέλει μαζί όταν γυρίσω θα σε κλέψω και δεν λογαριάζω κανέναν όταν είναι για την ευτυχία σου, κανείς δεν θα μας χωρίσει,στο ορκίζομαι.
Το χαμόγελο ήρθε πάλι στα χείλη της κατάλαβε πως θα είναι δίπλα της σε όλη την διαδρομή θα είναι μαζί της ακόμη και αν εκείνη αργότερα δεν το ήθελε.

-Ελα πάμε, ήρθε η ώρα να σε πάω σπίτι και στο τέλος του δρόμου σου έχω μια έκπληξη που είμαι σίγουρος πώς θα σου αρέσει

Εννοείται πως στο δρόμο το Λενιώ δεν σταματαγε να ρωτάει τον Λάμπρο για την έκπληξη αλλά όσο και αν του άρεσε να την βλέπει "και καλά" να του θυμώνει που δεν της έλεγε,έπρεπε να της το πει έξω από το σπίτι της "για να μπορέσει να κοιμηθεί ποιο εύκολα" σκεφτόταν ξανά και ξανά για να κρατηθεί μην της το πει.