Μια Διαφορετική Ιστορία

8ο κεφάλαιο

Ο Μιλτιάδης τα έχασε όταν άκουσε την πόρτα του να χτυπιέται. Νόμιζε στην αρχή πως ήταν ο Λάμπρος ποιος άλλος να ήταν τέτοια ώρα. Όταν είδε τον Γιώργη στεναχωρήθηκε όμως τον άφησε να περάσει μέσα να του πει τι ήθελε τον έτρωγε η περιέργεια από όταν έμαθε πως βοήθησε και εκείνος για να βρουν τον γιο του.

-Γιατί έχεις τέτοια μούτρα Μιλτιάδη; Ξέρω ότι δεν με περίμενες αλλά δεν περίμενα να σε δω έτσι.

-Νομιζα

Έκανε μια παύση ο Μιλτιάδης δεν ήξερε αν έπρεπε να του πει τι σκεφτόταν. Νόμιζε πως θα χαρεί με την δυστυχία του αλλά δεν τον ένοιαζε και ας τον λυπόταν γιός του ήταν θα τον καταλάβαινε και συνέχισε τα λόγια του με ορμή.

-Νομιζα πως ήταν ο Λάμπρος μου

-Για αυτό ήρθα κι εγώ Μιλτιάδη

-Τι θες να πεις Γιώργη;

-Σπιτι μου είναι ο γιός σου είναι καλά και θα σου τον φέρω εγώ το βράδυ. Μέχρι τότε δεν θα μιλήσεις σε κανέναν ούτε στον Γιάννο.

-Για ποιο λόγο;

-Θα μάθεις το βράδυ. Τώρα πρέπει να φύγω

Απρόσμενα και χωρίς να το περιμένει καθόλου ο Γιώργης, ο Μιλτιάδης τον έπιασε από το μπράτσο και τον κοιταγε μέσα στα μάτια τον έκλεισε στην αγκαλιά του σαν να ήταν φίλοι που είχαν να βρεθούν καιρό και κατάφερε να του πει μέσα από τους λυγμούς του

-Σε ευχαριστώ

Ο Γιώργης τον χτύπησε συμπονετικά στον ώμο και έφυγε χωρίς να γυρίσει να του ρήξη έστω και μια ματιά. Ο Μιλτιάδης είχε μείνει με το χαμόγελο στα χείλη του αν και όταν ξανά σκέφτηκε τι του είπε ο Γιώργης τον εζωσαν τα φίδια. Τι είχε πάθει το παιδί του; Ποιος του έκανε κακό; Τι ήθελε από εκείνον; Τα πάντα θα του απαντούσε ο γιός του ήταν σίγουρος το μόνο που έπρεπε να κάνει εκείνος ήταν υπομονή μέχρι το βράδυ.

°°°°°°°°°°°°°°°

Την ίδια ώρα στο σπίτι του Γιώργη τα κορίτσια είχαν δει την αδερφή τους που κοιμόταν και νόμιζαν πως την χτύπησε ο ήλιος και ξεκουραζόταν. Ο Δροσω τελείωσε το φαγητό και έστρωσε το τραπέζι ενώ η Ασημίνα πήγε και ξύπνησε την Ελένη. Όταν άνοιξε τα μάτια της και δεν είδε τον Λάμπρο δίπλα της βουρκωσαν τα μάτια και γύρισε φορά προς την Ασημίνα.

-Που είναι ο Λάμπρος Ασημίνα;

-Τι λες Λενιώ μου;

-Εδω ήταν το θυμάμαι πριν κοιμηθώ μου κράταγε το χέρι Ασημίνα ήταν εδώ.