Μια Διαφορετική Ιστορία

3ο Κεφάλαιο

Η κυρα Δέσπω βγήκε έξω από το δωμάτιο που βρισκόταν η Ελένη για να μιλήσει επιτέλους στον Λάμπρο που σχεδόν μπορούσε να ακούσει την καρδιά του από το έξω δωμάτιο με την ταραχή που είχε.

-Κοιτα Λάμπρο μου η Ελένη είναι καλά όμως...

-Ομως; Λέγε κυρα Δέσπω γιατί αρχίζουν να με ζώνουν τα φίδια

-Το χτύπημα την βρήκε στο κεφάλι ήταν τόσο δυνατό που παραλίγο να της δημιουργήσει μια ελαφρά διάσημη

-Δηλαδή δεν θυμάται;

-Περίπου

-Τι εννοείς τι έχει ξεχάσει;

-Κάποια πράγματα, όχι σημαντικά μην αγχώνεσαι, κάποιες ημερομηνίες έχει ξεχάσει μόνο. Αλλά τις επόμενες ημέρες θα έχει ζαλάδες και κάποιους εμετούς αυτό είναι μόνο

Εκείνη την ώρα η Ελένη βγήκε από την καμαρη δένοντας το φόρεμα της.

-Λενιώ μου

Έτρεξε και την έσφιξε στην αγκαλιά του τόσο δυνατά που σχεδόν την πόνεσε τον έσπρωξε μαλακά από κοντά της

-Καλα είμαι Λάμπρο μην ανησυχείς, εσύ πως είσαι πονάς;

-Λίγο, ναι αλλά θα είμαι καλά

-Πάω να σας φέρω λίγο νερό παιδιά μου να ξεκουραστείς και εσύ Λάμπρο πήρες μεγάλη τρομάρα σήμερα

Μόλις έφυγε η Δέσπω από κοντά τους η Ελένη έτρεξε στην αγκαλιά του, τον χρειαζόταν όσο ποτέ φοβήθηκε τόσο πολύ και εκείνος όταν την είδε να χάνει τις αισθήσεις της αλλά και εκεινη όταν τον είδε να παλεύει με τον Σέργιο

-Προλαβες να ειδοποιήσεις την αδερφή σου και να συνεννοηθείτε;

-Ναι καρδιά μου μην αγχώνεσαι

-Καλα πως έγινε και ήρθες;

-Σε είδα ήμουν στο παράθυρο όταν μίλαγα με την Ασημίνα, είδαμε και οι δύο μας ότι σε προκαλούσε δεν γινόταν να μην έρθω να σε πάρω από εκεί πέρα

-Και ήρθες και παραλίγο να...

-Τίποτα δεν έγινε είμαι καλά

-Ναι αλλά αν δεν ήσουν; Αν δεν προλάβαινα να...

-Μην το πεις γιατί πρόλαβες και είμαστε και οι δύο καλά

Είδε στο βλέμμα του κάποιους μορφασμούς και του έπιασε το χέρι του σφιχτά

-Καλα ψυχή μου

Την αγκάλιασε και την φίλησε στο μέτωπο γιατί φοβόταν ότι θα τους δει η κυρά Δέσπω η οποία τα είχε καταλάβει όλα από την ώρα που τους είδε αλλά δεν μίλησε για να μην τους φέρει και τους δύο σε δύσκολη θέση. Όταν βέβαια εκείνη είπε ότι θα αργήσει δύο λεπτά για να τους φτιάξει και ένα καφέ να πιούν για να μην φύγουν έτσι τα παιδιά, τότε ο Λάμπρος άρπαξε την ευκαιρία και την σήκωσε από την καρέκλα και την έβαλε να κάτσει στα πόδια του.Τα μάγουλα και τα μάτια της Λενιως του έκαιγαν, την κράταγε από την μέση της και την χάιδευε λες και έτσι τα τραύματα και των δύο θα έκλειναν είχε γύρει το κεφάλι της στο δικό του και είχαν απορροφηθεί ο ένας από τον άλλον.Την φίλησε για τελευταία φορά τρυφερά στα χείλη της και μόλις άκουσαν τα βήματα της Δέσπως να πλησιάζουν η Ελένη σηκώθηκε από τα πόδια του και έκατσε στην δίπλα ακριβώς καρέκλα χωρίς όμως το χέρι του να έχει αφήσει το δικό της.