6ο Κεφάλαιο

231 12 0
                                    

Η ποιο δύσκολη νύχτα που πέρασε ποτέ η Ελένη. Τα μάτια της δεν μπορούσε να τα κρατήσει κλειστά. Κάποια ώρα τα κατάφερε αλλά τι κατάλαβε; Εφιάλτες την ξύπνησαν με κλάματα και λυγμούς ευτυχώς οι αδερφές της δεν κατάλαβαν τίποτα. Σήκωσε το σεντόνι της και άφησε την Ασημίνα στο κρεβάτι τους να κοιμάται. Η μικρή είχε ξυπνήσει αλλά έκανε πως κοιμόταν δεν ήξερε, δεν της είχαν πει. Η Ελένη πήγαινε πάνω κάτω συνέχειά μέχρι που ξημέρωσε.

Ο πατέρας της την είδε να ετοιμάζεται να φεύγει

-Που θα πας τόσο νωρίς;

-Στα χωράφια πατέρα

-Μονη σου;

-Οχι

-Αλλα με ποιον;

Ο πατέρας της τα έχασε για μια στιγμή.

-Με το άλογο πατέρα, φοβάμαι πως τα πόδια μου δεν θα με πάνε μέχρι εκεί

Ήθελε να πει από μέσα της αλλά κατά λάθος της ξέφυγε. Το βλέμμα της κοίταζε το πάτωμα. Ο πατέρας της την πλησίασε και την ακούμπησε τρυφερά στους ώμους της. Εκείνη έπεσε με φόρα στην αγκαλιά του για να πάρει δύναμη όταν ο πατέρας της γύρισε και της είπε.

-Φοβάμαι πως αυτός είναι Λενιώ και πρέπει να το πάρεις απόφαση

Προσπάθησε να μην καταλάβει ήθελε να μην καταλάβει. Απομακρύνθηκε απότομα από κοντά και πριν χτυπήσει την πόρτα πίσω της και πάει να πάρει το άλογο του πατέρα της είπε

-ΠΟΤΕ

Κατέβηκε γρήγορα τις σκάλες και έτρεξε στο άλογο της. Κρατιόταν από τον λαιμό του και έκλαιγε με λυγμούς. Το ήξερε και εκείνη πως όσο πέρναγε ο καιρός η ελπίδα να βρεθεί ο Λάμπρος της ζωντανός γίνονταν όλο και λιγότερες.

-Γιατί Λάμπρο, γιατί

Έλεγε ξανά και ξανά μέσα από τους λυγμούς η καρδιά της ήταν έτοιμη να σπάσει όταν άκουσε ένα μικρό κρακ πίσω από το στάβλο του αλόγου. Φοβήθηκε δεν ήξερε τι να υποθέσει. Δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει να δει τι κρύβεται πίσω από το στάβλο ή όχι. Το σίγουρο ήταν πάντως πως δεν θα έφευγε από εκεί εάν δεν μάθαινε.

••••••••••••

Σκούπισε γρήγορα τα δάκρυα της. Γύρισε να δει τι γινόταν πίσω από τους στάβλους και ένιωσε πως τις κόβονται τα πόδια. Τα μάτια της γέμισαν ξανά με δάκρυα. Ένιωθε τα πάντα γύρω της να γυρνάνε αλλά η μορφή μπροστά της δεν γύρισε ούτε μια μοίρα.

-Εσυ πως;

Πρόλαβε να πει πριν χάσει τις αισθήσεις της. Η μορφή μπροστά της πρόλαβε και την έπιασε πριν χτυπήσει κάπου. Την κοίταζε για λίγη ώρα ώσπου τα μάτια της άνοιγαν ξανά δειλά δειλά.

Μια Διαφορετική ΙστορίαWhere stories live. Discover now