Ganito pala pakiramdam ng ikakasal sa babaeng mahal mo. Hindi mo alam kung natatae ka o naiihi o parang nasusuka. Hindi ko rin alam kung nagugutom ba ako. Wala akong maintindihan kundi gusto ko na matapos ang kasal at umuwi na kami para masolo siya.
Tangina, nakakakaba pala talaga kapag totoong kasal at totoong mahal moa ng pakakasalan mo.
"Hey relax." Zeus tapped my shoulder. Siya ang best man ko habang sina Jace at Phoenix naman ay kabilang sa mga groom's men.
"I am," sagot ko.
"Pinagpapawisan ka. Mamaya hindi pa nag-uumpisa ang kasal hinimatay ka na," he teased me pero hindi ko alam kung mapipikon ako o matatawa o wala. My mind was full of thoughts about the wedding.
I am fucking excited to be her husband. Hindi ko alam kung nakatulong ang pagpeke ni Mylene sa kasal namin ni Maggie. Dahil kung hindi niya peneke ang kasal namin ay hindi ko mararanasan ang ikasal ulit. Hindi ko mararanasan ang ma-excite ng ganito.
Our fake wedding was nothing for me. Though, I know I am a little bit excited, but not as excited like now. I was excited to fuck her at that time. Today, I can't explain my fucking excitement to call her my wife. The woman that I want to spend my whole life in this world.
"The wedding is about to start. The bride is already outside!" The wedding coordinator informed us.
"Hoo!" Nagbuga ako ng hangin para paluwagin ang dibdib ko.
"Ayos lang yan."
They closed the door. The entourage walks one by one, perfectly guided by the wedding coordinator. When the bridesmaid followed by the made of honor walked...which is Mylene, I felt more excited to see Maggie.
The door opened. The scenario was fucking romantic. Maggie was standing outside while the lights from the sun reflected on her face. She enters and walks slowly with Margot with the song Beautiful In White. Her face was covered with a white veil. Her dress perfectly fit in her sexy body.
As she walks towards me, scenarios from our past flashed. Paano kami nagkakilala, paano kami nagpakasal dahil sa kasunduan, paano kami nahulog sa isa't isa, paano kami parehong nasaktan na akala ko ay hindi na magkakaayos, and that made me feel bad every day.
I maybe denial at that time. But, when Maggie and I separateds ways, I felt that it's useless to live if she was not by my side. Aminin ko man o hindi pero kahit hard ang pakikitungo ko sa kanya ay nasasaktan akong isipin na hindi pala siya akin at akala ko hindi na magiging akin.
I wiped my tears habang inaalala ang nakaraan namin na nagpatibay sa amin, at magpapaalala na kahit anong mangyari ay hindi namin bibitawan ang isa't isa. Tanginang luha 'to. pinapahiya ako. But no, I won't afraid or feel shame to show my emotions when it comes to my feeling with Maggie. Hindi ko kailanman ikakahiya ang nararamdaman ko para sa kanya kahit magmukha akong katawa-tawa sa paningin sa iba.
Maggie changed me...a lot.
Nang makarating sila sa harap ko ay inabot ni Margot ang kamay niya. Bati na rin silang magkapatid. Isa rin 'yan sa mga hinangaan ko sa kanya. Mabilis siyang magpatawad sa mga taong mahal niya. She maybe hard and tough but she have a pure and genuine heart.
"Blaze, thank you for loving my sister, and please take care of her." Margot wiped her tears and handed Maggie's hand to me.
"I will, Margot. I will be on her side to guide her, on her back to support her, and on her front to defend her."
"Thanks, Blaze. Thank you so much."
When I took Maggie's hand, she smiled at me. My heart throbbed in excitement as we go near the priest. Totoong pari na ito dahil hiningian ko ng diploma at pina-verify ko pa sa archbishop sa isang archdiocese na kinabibilangan niya. May edad na rin ang pinili ko. Mas mabuti na ang sigurado.
![](https://img.wattpad.com/cover/288842023-288-k752379.jpg)
BINABASA MO ANG
Brother's Code - Denial 2: Blaze's Psycho Lover
Storie d'amoreWarning R18+ Brother's Code Series 2 Dahil natalo si Blaze sa pustahan, napilitan siyang pakasalan si Maggie. Pareho silang nangakong hindi mahuhulog ang loob sa isa't isa at nagmatigasan kung sino ang unang magfa-file ng annulment. Madalas na tinut...