Gölge

13. Bölüm

1 YIL SONRA ..

Artık üniversite öğrencisiydim. Normalde okul falan hiç takan biri değildim ama korkunç olaylardan sonra biraz kafamı dağıtmak için derslere verdim kendimi. Yolda lise arkadaşlarımla karşılaşınca hangi okul diye sorunca 'Ankara Üniversitesi - Psikoloji' deyince sanki orada okumuyormuşum gibi kendime soruyorum emin misin diye. O kadar şaşırıyorlar ki, tek şaşıran onlar değil aslında ailem, akrabalarım, dostlarım ve en önemlisi de kendim. Benden psikolog he ? Birkaç ay önce bu soruyu sorsalardı asla inanmazdım. O kadar zeki sınıf arkadaşlarım o kadar berbat bölümlere gittiler ki kendime inanamıyorum. 

Bazen arkadaşlarla buluşunca bana en çok değiştiğimi söylüyorlar. Değiştim mi bilmiyorum ama olgunlaştığım kesin. Cehennemde yanacak bir insan olarak dersimi aldığımı düşünüyorum. O kadar çok utanıyorum ki, o kadar çok tiksiniyorum ki kendimden rezilim. Herkesin başını belaya soktum en çokta Kağan ve Nil. Artık görüşmüyoruz Nil ile. Sadece bana değil herkese sırtını döndü. Beni affettiğini suçumun olmadığını söyledi ve üstüne benimle bir daha  görüşmek istemediğini de. En son ailesiyle birlikte İzmir'e taşınmışlardı sanırım oradan da bir okula gitmiştir. Çok aradım ama telefon numarasını da değiştirmişti ailesiyle beraber. Hayatıma devam ediyorum işte insanları bataklığa ittikten  sonra kendimi düzene soktum. Keşke hep böyle olsaydım normal bir hayatım olsaydı herkes gibi. Ama keşkelerin bir faydası yok bunu hep biliyordum. 

''Artık değiştim. ''  Yüzümde yaşadığım acılarla birlikte buruk bir gülümseme ile ellerimde 2 adet kitabımla okulun kapısında beni bekleyen kuzenime bakıyordum.

''Evet. Geç de olsa değiştin. Keşke hep böyle olsaydın, iyi kız sana çok yakışıyor. ''

''Yapma Oktay. '' Omzumdan düşen çantamı tutarak okula doğru yürüyordum arkadan bana yetişmeye çalışan Oktay'la beraber.

''Cidden ama bu zamana kadar ağır abla oldun da ne oldu ? Kötü kaderden başka ne oldu cidden ? Hayatın mahvoldu. ''

''Rica ediyorum konuyu değiştirelim.'' Bunları yeterince duymuştum beni üzmekten başka yaptığı bir şey yoktu bu sözlerin.

''Pekala değiştirelim. Zaten senin bunları her zaman biliyorsun. Bakalım bakalım okulun güzellerine. ''

''Sen güzel kızlarını bulurken bende amfiye gidiyorum hadi görüşürüz. ''

İçeri geçip otururken yanıma bir kız oturdu. 

''Merhaba. '' İçtenlikle bana gülümsüyordu. Acaba yanında bir caninin oturduğunu da bilseydi böyle güzel gülecek miydi ? 

''Merhaba. '' Olaydan sonra kimseyle arkadaş olmayacağıma söz vermiştim ama belli ki tutamayacağım.

''Ben Sevde. '' Elini uzatmış bana bakıyordu, ''Hazal, '' deyip uzattığı eli sıktım.

''Nereden geliyorsun Hazal ?''

''Doğma büyüme Ankaralıyım. ''

''Hım. Ben Eskişehir'den geliyorum da. Çok zor, gözümde büyüyor benim için her şey. '' 

''Bilirim. '' Neyi bilecektin ki nerede yeni oldun ? 

***

''Canım benim bunların çıktısını almam gerek sonra görüşürüz. ''

''Tamam. ''

Çok iyi bir kızdı.  Şimdi ilk iş Oktay Bey'i arayıp buluşmaktı. Kim bilir okuldaki kaçıncı kızın yanındadır. Birkaç çaldırmadan sonra telefonu açtı.