Gözümün önüne lise sıralarında küçük not kağıtlarına yazdığım güzel sözler geliyor . Gözlüklerim ve çekingen bakışlarım, kabullenilmek, onaylanmak için sıfır çabam..
Hayat sana direttiğini mi yaşatıyor yoksa sen mi yorgun sun diye bazen soruyorum kendime . Eskiden daha sıkı sarılırdım hayata , beni mutlu eden hayallerim ve umutlarım vardı. Gerçeklerin yüzüme soğuk bir duvar gibi vurmadığı , yada vursa bile serinlemek için yine o duvara yaslandığım masumane tavırlarım vardı. Şimdi zaman koşuyor ve ben 26 yaşındayım . Hala 20 yaşlarıma geri dönüp , her kırıldığındaa belli eden, adımlarını atarken düşünmeden atan Sineme bakıp keşke koşsaydınn tüm yanlışlara keşkee hayatı dahada dolu dolu yaşasaydın demek isterdim, şimdi olgun bir kadın var her aynaya baktığımda . Oysa içimde hiç büyümeyen küçük bir kız . Lütfen o hayat enerjimi geri getir olur mu diye yalvarmak istiyorum. Ellerinden tutup , yine şarkılar söyle içimdee, yine her sabah hayallerinin peşinden koş. Yeni kıyafetlerini giy ve dans et. demek istiyorum . Çok yorgunum ne kendimi birilerine anlatmaya , ne de anlaşılmaya tahammülüm kalmadığını hissediyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya Gönlüm
PoesíaEvett papatya okuyucum, evet sen sen sana sesleniyorum! Şimdi bir sayfa çevirmelisin hayatında. Her mısra da farklı biri olmalı, yeniden doğmalısın. Çığlığını duymayan kulaklara, lal olmuş dillere ses olmalısın... Ve Papatyalar gibi olmalısın öyl...
