Papatya Gönlüm

Reçetesiz İlaç Sevgi

Zaman bize neler getirebilir ? neler götürebilir ? Peki zamanla birlikte büyüyen , içindeki çocuk hala yaşıyor mu ? Aklımdaki sorular birbiriyle kavga ediyor sanki. Satırlarım ıslakken bir zamanlar ,şimdilerde kurumuş gibi.Tutsam her kelimenin ucundan, kırılacak gibi.

Bam telime basıyor sanki tüm olaylar. Hani olur ya böyle üst üste geliyor herşey. Ölenin ardından bile ağlayacak gözyaşı kalmaz sanıyorsun. Biraz öyle olur aslında artık şaşırmazsın hiçbirşeye.  Ben buna '' büyümek, gereğinden fazla büyümek '' diyorum .Siz ne dersiniz bilemem, belki olgunluk yada vesaire şeyler. Emin ol hayatın , zamanla sabra olan suretini gösterirken,bize verdiği herşeyin , bizim ona gösterdiğimiz kıymetin sonucu olduğunu farkedeceksin...

Zamana bırakırız bazen, bazı şeyleri. Hani çok biliyormuşuz gibi, ''herşeyin ilacı, zaman deriz''. Doktor gibi teşhisi koyarız. Sabırsızız ya, ilacın reçetesini dahi okumayız. Tarifi yoktur, hiçbir ağrının bizde. Kendimizin olanı görür , başkalarının olanı yok sayarız. İyi mi yapıyoruz ? Meçhul...

Biraz etrafımıza bakıp ,muhakeme yapsak yüreğimizde. Çok şey değil söylediğim. Zorda değil aslında, biraz sabır ve koca bir yürek gerek hiç büyümeyen. Çünkü ; muhakeme de kalemini kırıp ,kendi kendine müebbet verecek olanda sensin, özgür bırakacak olanda sen... Hani demiş ya üstad ''Çaresizsen çare sensin''...

Ne diyorum biliyor musun ? Evett sana diyorum.. Sen , sen büyüme hiç. İçindeki çocuğu susturma sakın !. Zamanla büyüyen herkes gibi , biraz daha hissiz olursun yoksa. Biraz daha acımasız olursun.Demek istediğim şu ki; küçükken daha büyümeye çalışmışın,güçlü olmak zannetmişsin büyümeyi.Ne varsa sırtına yüklemişsin . Bir bakmışın ağır gelmiş herşey. Yarı yolda bırakmak değil yapacağın.

Hatıralarına, zamanına, yarınlarına biraz çocuk gülümsemesi ekle, biraz şevkati ekle, bayram sevinci , bir avuç dolusu huzur ekle, sevdiklerin hayattayken koş onlara bir çocuk gibi...

Annesi kızar ya çocuğa , çocukta ağlar durur , annesine küser ama her canı yandığında '' Annecim'' diye bağırır. Hayatta böyle işte. Canın yanınca aklına gelir vicdanın, hiç büyümeyen yanın.

Şimdi kendini sev, sarıl bakalım kocaman kendine. Ciddiyimm... Bu sefer, önemli olan sensin. İhtiyacın zaman değil, ihtiyacın biraz sevgi... Çünkü içindeki çocuk elbet büyüyecek ama sevgiyle büyüt onu.

Gönül bahçene çicekler ek , kur salıncağını, köşeye bir masa... hayattan yorulduğun an hemen bir mola..

''Evett belki zaman bizi büyütebilir ama hala bir çocuk gibi mutlu olmayı hakediyoruz. Bu yüzden size reçetesiz ilaç biraz sevgi diliyorum ''

Huzurlu , sağlıklı günlerle kalın, birazda çocuk kalın, Hoşçakalın (: