30 Haziran 2017 Cuma
Bazen hayatın akışına devam ederken kendimizi unuturuz. Hatırladığımız an benimde yaptığım gibi yapın. Geçin aynanın karşısına. Gözlerinizin içine bakın."Ben çok değerliyim, bana gelmek isteyen zaten gelir. Güzel bir biriyim ve herkes beni çok seviyor. Bende kendimi çok seviyorum. Kimseye ihtiyacım yok. Yapacağım onca şey var ve kendimi düşünmeliyim. Güzel şeylerin olucağına inanıyorum. " diyin. Alın bir defter açınn yazın. "Herşey çok güzel olucak ve buna inanıyorum" yazın. İçiniz az da olsa rahatlıcaktır. Birine çok mu kızgınsınız? Diyemiyorsunuz da, onu çok önemsediğinizi belli etmek istemiyosunuz. İşte o an aklına ne gelirse yazınn içiniziii kağıtlara dökün. Bu yazılanlardan elbet haberi olmucaktır. Bu sırada kendinizi unutmayın. Aynaya bakın ve gülümseyin. Üzülmeyin demiyorum. Bazen ağladığınızı kimse görsün istemezsiniz dimi? Aynaya bakarak ağlayın. Bu iyi gelicektir. Bir süre sonra gülerken daha güzel gözüktüğünüzün farkına varıcaksınız. Ağlamayı kesip kendinizi teselli ederken buluyorsunuz bazen. İşte o an omuzları dikleştirip yeniden devam edersiniz. O yüzden hep derim ki " Dibe vurmadan yükselemezsin, yükünü kanatlarına ver "...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya Gönlüm
PoesíaEvett papatya okuyucum, evet sen sen sana sesleniyorum! Şimdi bir sayfa çevirmelisin hayatında. Her mısra da farklı biri olmalı, yeniden doğmalısın. Çığlığını duymayan kulaklara, lal olmuş dillere ses olmalısın... Ve Papatyalar gibi olmalısın öyl...
