When Love & Hate Collide (COMPLETE)

Chapter 29: forgive

"Anak! P-pwede na ba kitang makausap?"

Naupo ako sa kama at pinagmasdan ang pintuan. Mukhang kanina pa ata may nakabantay don, pero sinadya ko talagang wag buksan.

Anong oras na ba? Tumingin ako sa wall clock at gabi na nga. Its 7pm in the past. Malapit ng mag aalas otso pero di parin ako kumakain. Ayoko. Ayokong bumaba don. Pero pano naman ako matatahimik kung may katok naman ng katok sa pintuan ko? Nagbuntong hininga ako ng malakas at bumaba sa kama.

Naramdaman ko ang lamig ng sahig sa paa ko pero diko inalintana yon. Dahan dahan kong pinihit ang door knob at binuksan iyon ng konte, tamang kita  lang kung sino yung nasa labas. Di nga ako nagkamali at si Tita Celia yon. Napatingin ako sa mga mata nyang pumupungay at halatang wala syang ginawa kundi ang umiyak.
Ako rin naman' Nakatulog ako dahil sa kakaiyak kanina.

Tumingin din sya sakin at kitang kita ko sa mga mata nya ang takot at pangamba. Walang gustong magsalita, gugustuhin ko man magtanong' walang lumalabas sa bibig ko at nararamdaman kong ganun din sya sakin. I look away and close the door again, when she handled the door knob.

"Pwede ba kitang makausap... Anak?"

Anak?

That word. Mga salitang gustong gusto kong marinig nun kay Mama na pinagdadamot nya sakin. Huli ko lang narinig sa kanya nung tinawag nya akong anak' ay nong nasa hospital ako nun at nadisgrasya  dahil sa nangyaring pagtulak sakin ni kuya Kiko.

Sandali akong napakurap-kurap at tumango sa kanya. Tama. Kailangan kung marinig sa kanya ang totoo. Yung totoo kung pano nangyaring nakay papa ako nun at hindi sya ang kinagisnan kong nanay. How come na ganun?

"S-salamat."

Tumango ulit ako'  and its ovious  that i  don't give her a word. I want an explanation,  how she act like this.. act normal..

Pumasok sya sa loob ng kwarto ko at hinayaan ko naman sya. Sinarado ko ang pinto'.  to give us a privacy. Gusto kung marinig sa kanya lahat ng tanong na hinahanap ko. Baka sa kanya kopa makikita ang lahat ng kasagutan?

"Y-yung tungkol sa picture n-na nakita mo anak. Hinati namin iyon ng papa mo nung kami pa ng kabataan namin."

Ano? Naging sila ni papa?

"Give me a explaination about this anak. Sana maintindihan mo kung bakit... Ako nagpakalayo nun. At ibigay ka ng kusa sa papa mo--"

"Pero bakit? Bakit nyo po ako iniwan kay Papa? Si Papa na nag alaga sakin when i was until 7years old, and now he is gone. Saan po kayo noon?"

Hindi ko mapigilan ang luhang lumalandas  saking  pisnge.  Mga tanong ko mismo ang nanakit sakin. Panong nangyare yon? Humarap sya sakin ng may luha sa mga mata. Unti-unti syang humakbang patungo sakin at hinawakan nya ang magkabilang kamay ko. Kitang kita ko ang panginginig ng kamay nya at takot na baka bigla akong pumiglas. But i didn't. Hinayaan ko syang hawakan ako. Hawak ng totoo kong nanay. Umupo kaming dalawa sa kama at mas lalo pa syang tumabi sakin, hawak ng marahan ang kamay ko, napaka lamig nun'. Pero hinayaan ko parin na hawakan nya ang kamay ko.

"C-college pa lang kami ng Papa mo, kami na. Nagmahalan kami noon. Nagsumpaan sa isat-isa na kapag sinong unang makakapag-asawa samin, at  kung hindi kami ang palarin ng tadhana ay magkikita kami ulit, even though may asawa or anak na. So.. nangyari nga ang lahat ng nabitawan naming salita anak..."

Nakikinig lang ako sa kanya at hinayaan ko syang mag kwento ng nakaraam nila ni Papa. Masakit man pakingan pero ito yung totoo.

"Parental ang Papa at ng... Napangasawa nyang si Martha. Si Martha ay kaklase namin non at minsan din kaming magkakasama sa group activities. May gusto sya sa papa mo, pero ang papa mo naman ay ako lang ang gusto. Until nalaman kong magkasama sila ni Martha, and nalaman ko sa iba na mag fiance na pala sila ng Papa mo. Masakit sakin ang nagyare kaya nagpa-ubaya ako. Tinanong ko papa mo nun, kung bakit sya pumayag na magpakasal? Sabi nya hindi nya daw talaga ako totoong mahal kinalimutan nya ang sumpaan namin."