When Love & Hate Collide (COMPLETE)

Chapter 8: He's Side.

-- Iyanna  POV:

Matapos ang dalawang subject  namin sa pang umaga. Nagsilabasan na  ang ibang  kaklase  ko at naiwan  kaming dalawa na choie  sa room.

Lumapit ako  sa kanya  at nagbuntong hininga  muna ako  bago ko sya kausapin..

"Ah.. amp!! Cho--"

"Bakit ngayon ka lang pumasok? San ka nagpunta  halos ?mag one  week  ka ng nawala? Alam mo bang?--"

"Choie..  kakausapin naman talaga kita may sasabihin din  naman talaga ako sayo ee."

"Hinahanap  ka ng mga kuya  mo sakin.  Akala ko nung nasa clinic kana naka uwe ka ng maayos. Pero  pati ako hindi ko  alam kung saan ka nagpunta. Hindi ko alam kung  san ka nakikituloy or kumakain ka pa ba. Alam mo yung masakit minsan yung hindi ikaw ang unang pinagsasabihan ng kaibigan mo. Pasensya na pero kasi  ilang araw ka ding nawala at hinanap  din kita."

"S-sorry na  choie.. eh! Diko naman kasi alam na mag alala ka sakin tsaka isa pa ayos naman na ako. May isang tao  kasi na tinulungan ako at naging  kaibigan kona rin sya..  maayos yung trato  nya don sakin choie..  mabait din kagaya mo.--"

"Yanna  hindi  mo alam  kung gaano  ako nag alala  sayo. Halos  dina nga ako nakakatulog sa kakaisip sayo  tapos ito lang sasabihin mo  sakin na okay  ka lang pala. Na  may ibang  tumulong sayo? Yung mga kuya mo lagi  kang hinahanap sakin..  pati sila hinahanap  ka. Ako pa kaya na kaibigan mo lang--"

"Kaya nga sorry  na choie  kung nag alala ka sakin. Sana kasi hindi  mo na lang ako inisip. At  sorry  kung nadamay ka nila sa pag hahanap sakin. Pwedi mo  naman kasing isipin na  okay lang ako. Na maayos lang kalagayan ko. Naiintindihan ko kung bat ka galit  sakin ngayon. Pero  sana naman maintindihan  mo rin ako kung bat  hindi  na ako bumalik nung time na yon sa bahay namin.. sana maintindihan moko kahit ngayon lang." 

Kinuha ko ang mga gamit ko at  umalis na ako palabas  ng room namin. Nag eexpect  pa  naman ako na yayakapin  ako ng best friend  ko at sasabihing nandito  na ako. Kaso hindi yon ang inasahan ko sa kanya kundi  sya pa ang nagalit  sakin. Isa rin sya sa mga galit sakin. Baka nga pag nakita ako ng mga kuya ko  ngayon  magagalit din sila sakin..
Dahil nga  na sa hindi  ako umuwe.

alam ko naman na wala silang paki alam sakin ee..  kung  totoo ngang hinahanap nila ako.. yon na ata ang pinaka malaking pasalamat  ko sa kanila.  Kasi  kahit papaano naisip pa nila  ako. Pero malay koba  kung totoo yang sinasabi nila or basta hindi ako  naniniwalang hinahanap ako ng mga yon. Tch! Sila  concern sakin? abaa..  waw! Eh hindi  nga sila pumunta  don sa clinic nung time na nakabanga   ako sa  lamesa.

Buti pa.yung ibang tao  kahit  hindi nya  ako ka ano ano.. nagagawa nyang  ituring ako na mas higit pa sa  kaibigan kundi parang kapatid  na ang turing  nya sakin. Naisip ko nga na sana  sya  na lang yung kapatid at sila na lang yung naging pamilya ko don. Sabagay  hindi ko naman  masisisi kung sa ganitong pamilya  ako napunta. Ito ang binigiy ni god para sakin  para  sila  ang pamilya ko..wala  naman  akong ibang gawin kundi tangapin yung mga bagay na andito na sa paligid  ko.

Hindi  ko  alam  kung  saan ako pupunta ngayon. Kung sa canteen  ako pupunta baka makita lang ako ng mga kuya ko don. So  i decide  na sa  garden  na  lang ako  pupunta. Tutal  don walang  maingay na   kahit sino.. ayokong umiyak  na naman, ayokong  isipin na mahina na naman ako dahil  sa natuklasan ko.  gusto  kung patunayan sa sarili ko na matapang din naman  ako.