Ben geldimmm
Nasılsınız?
🧠🧠🧠
1.5 yıl önce
Elimde kalan son bardağı da bulaşık makinesine koyduktan sonra içeriye geçtim. Cihangir hala koltukta oturuyordu.
Cihangir... Aşkıyla beni büyüten adam, kalbim onu görünce normal hızının üstüne çıkar kendimi hastalıklı hissetmeme sebep olurdu. Bir sözü ile midemde kelebekler kanatlanıp uçmaya hazırlanırdı.
Bugün bir karar vermiştim. Eğer yanılmıyorsam onun da bana karşı duyguları olduğunu düşünüyordum. Durup yerimde saynak veya ondan bir adım beklemek yerine ilk adımı bem atmalıydım.
Usulca gidip yanındaki boşluğa oturdum. Tim bana gelmişti. Yaklaşık 10 dakika önce dağılmışlardı, ama hala O gitmemişti. 'Ben bunu başka yorumlarım aga' diye geçirdim içimden.
"Gitmemişsin." dedim usulca. "Aslında gitmediğin iyi oldu, bende seninle konuşmak istediğim bir konu vardı."
Düşünür gibi bir hali vardı. Sonra usulca başını iki yana sallayıp "Yapma!" dedi. Biliyordum, anlamıştı. Cihangir salak bir adam değildi zaten. Her şeyi geçtim özel harekatçıydık biz. Yüz ifadelerimizden, beden dilerimizden duyvuları çoğunlukla okuyabilirdik. Ama madem anlamıştı neden umut verici hareketler yapmıştı bana. Boşuna mıydı her şey?
"Neyi yapmayayım Cihangir? Anlamışsın işte,olmuyor artık taşıyamıyorum bu aşkı ben. Hem yalan mıydı o gülüşler, o sözler?"
"Yalan değildi. Sen yanlış anlamışsın. Bak bizim aramızda hiç bir şey olamaz tamam mı? Kardeşim gibi görüyorum ben seni. Sende beni öyle gör. Lütfen! Timde aramızda sorun çıkmasın. Ben bunlar yaşanmamış gibi davranıcam, unutucam tamam mı? Sen de unut. Zorluk çıkmasın. "
Dilim adeta lâl olmuştu.Öylece onun salondan çıkışını izlemiştim. Kapıdan çıkış sesini de duyduğumda neredeyse kriz geçirme aşamasına gelmiştim. Öylece bırakıp gitmiş miydi? Hiç mi önemi yoktu benim duygularımın? Kalbim adeta kan pompalamayı bırakmış onun yerine sinir ve hüzün pompalıyordu. Ne demek kardeşim olarak görüyorum seni?
Sakin olmalıydım, mantıklı kararlar vermeliydim. Önce telefonumu elime alıp, rehber kısmına girdim. Cihangir 'in adına basıp düzenle kısmına bastım. Cihangir yazısını' Cihangir Abi' olarak değiştirdim. Abimiymiş. Gerzek herif.
Günümüz
Cihangir ile beraber uyuduğumuz günün üzerinden 2 gün geçmişti. Bu zaman içerisinde Cihangir'in anne ve babası gelmiş nişan hazırlıklarına başlamışlardı. Bugün büyük gündü çünkü nişan gümü bugündü. Zeliş teyze o kadar tez canlı bir insandı ki, aynı anda bir sürü iş yapıyordu. Bana da hamileyim diye hiç bir şey yaptırmıyordu.
Geldikleri gibi zaten bizi azara çekmişlerdi. Ama hata yaptık diyede sırtlarını dönmemişlerdi. Ellerinden geldikçe yardım etmeye çalışıyorlardı.
Şu an aynanın karşısına geçmiş kendime bakıyordum. Aslında Turan abi nin odasına makyaj aynasının ne işi vardı bilmiyordum. Ve evet Cihangir ve timden bir kaç kişinin beraber kaldığı evdeydik. Nişan burada yapılacaktı çünkü benim evim çok küçüktü.
Saçlarım dalgalı yapılmıştı, küçük ince iki tutamlık örgü de ortadan tutturulmuştu.
