သီတင္းကြၽတ္လ လျပည့္ေက်ာ္ ၁ရက္ေန့တြင္
ရြာၪီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၌ မီးထြန္းပြဲေတာ္ႀကီး က်င္းပေလသည္။ကေလး၊လူႀကီး မက်န္ အားလံုး မီးထြန္းသည့္လူ ထြန္း၊မီးပံုး လႊတ္
သည့္လူ လႊတ္ႏွင့္ စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္၍ ေနေလ၏။
ကြၽန္းက အက်ႌ လည္ကတံုး လက္ရွည္ အျဖဴေလးႏွင့္ အညိုေရာင္ ပုဆိုးေလးကို တြဲဖက္၍ ဝတ္ဆင္ထားေလသည္။ေယာက္်ား ပီသေသာ သြင္ျပင္မ်ားက ယိုဖိတ္လ်ွံၾက၍ ေနေလ၏။
ကြၽန္း ဘုရားသို႔ ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ရြာ၏ ပ်ိဳမဒီေလးမ်ားက ရစ္သီ၊ရစ္သီႏွင့္ ကြၽန္း၏ အနားတြင္ ေဝ့ဝဲေနၾကေလသည္။ကြၽန္းကေတာ့
ဖေယာင္းတ္ိုင္ ထုတ္ကို လက္က ကိုင္ကာ
ႏြယ္ေနွာင္း အလာကိုသာ ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနေလ၏။
"ဟယ္ မလိုက္မဖက္ဟယ္ "
ကြၽန္း၏ မနီးမေဝးတြင္ မီးထြန္းေနေသာ
ခ်ိဳခ်ိဳေအး ထံမွ အသံထြက္ေပၚလာျခင္းပင္။
ကြၽန္းလည္း ခ်ိဳခ်ိဳေအး မ်က္စိက်ရာ ေနရာသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေလသည္။ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနသည့္ ႏြယ္ေနွာင္းက ေရာက္ရိွလာခဲ့ေလၿပီ။သို႔ေပမဲ့ ေဘးနားမွ လိုက္ပါလာသူေၾကာင့္ သူ စိတ္ေတြ ေလးလံသြားရေလ၏။ထိုသူမွာ ဟိန္းသံလြင္ပင္ ျဖစ္၏။
ဟိန္းသံလြင္မွာလည္း ကြၽန္း နည္းတူ
လည္ကတံုး အက်ႌႏွင့္ ပုဆိုးကို ဝတ္ဆင္လို႔ ထားေလသည္။ေယာက္်ားဆန္သည့္ သြင္ျပင္မ်ားကိုေတာ့ ကြၽန္း ကိုယ္တိုင္ပင္ ေငးေမာရသည္ အထိပင္။
ကြၽန္း သူ႔ကိုယ္သူ သတိထားမိသြားသည့္ အခါ
ၾကက္သီးပင္ တျဖန္းျဖန္းထသြားရေလသည္။
"ဘာလဲဟ ၊အခု ငါက ဒီအရွည္ေကာင္ကို ေငးလိုက္တာလား"
ထို႔ေနာက္ ကြၽန္းက ႏြယ္ေနွာင္းႏွင့္ ဟိန္းသံလြင္တို႔ အနားသို႔ ေလ်ွာက္သြားလိုက္ၿပီး လက္ထဲက ဖေယာင္းတိုင္ ထုပ္ကို လႈပ္ျပကာ
"ႏြယ္ေနွာင္း... ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မီးအတူ ထြန္းရေအာင္ေလ ေနာ္"
ႏြယ္ေနွာင္းက မ်က္ႏွာကို ေမာ္ခ်ီလိုက္ရင္း
"ဘာကိစၥ နင္နဲ႔ အတူ ထြန္းရမွာလဲ၊မထြန္းဘူး"
VOCÊ ESTÁ LENDO
ဗြုတ်စဗျင်းတောင်း ကျွန်တော့် ယောင်္ကျားလောင်း(completed)
Romanceအသွင် မတူသည့် ကောင်လေး နှစ်ယောက် အကြောင်း တစေ့တစောင်း။ #Lary
