Forced

Chapter 2

Alaska's PoV

Nandito na ako sa bahay nila.Nakasuot ng pormal.Hindi jeans,hindi sneakers ang suot.Matagal na akong maganda. Pasok ako sa pagiging ramp model,pero yung lakad ko hindi.

"Hiyang-hiya ako sa binigay niyong sapatos ha,hindi na ako makalakad ng maayos" reklamo sabay pagiging sarkastiko.

"Keep your mouth shut" sabi niya.Wala akong choice kung di ang hawakan braso niya.Pano kung matapilok ako,edi hindi ako makapasok sa trabaho.Sayang pera mga dude.

"They're here" sambit ni Pops at he winked at me.Nginisian ko lang siya ng nakakaloko.Akalang Lyle na'to tapos na ako sa ginawa niya sa kapatid ko?Neknek niya.

"Lyle,so this is the lucky girl?"

Lucky girl.Swerte talaga.Sa laki ba naman ng sweldo.Nginitian ko lang siya.

"Meet......"

Hindi niya alam pangalan ko.Burara kasi.Hindi man lang nagtanong.

"Alaska"sambit ko at kinamayan siya "My name is Alaska Schmidt,ma'am.Nice to finally meet you,ma'am" sabi ko with an accent.Ang galing ko kayang mag-english.

Pumunta kami sa dinner table.Akala niyo pinaupo niya ako bago siya umupo?Hindi!Napaka-ungentleman ng lalaking 'to.

"Schmidt is you family name.Kaano-ano mo si Roman Schmidt?"tanong niya sa akin.Medyo seryoso siya,nagmana yung apo niya.

"H-he's my lolo" I answered.Nawala yung gutom ko dahil sa tanong niya.Nami-miss ko ang lolo ko.Yumuko ako dahil hindi ko mapigilan yung lungkot.

"Alaska,you okay?"

"Y-yeah"

Kumain muna kami.Walang imikan hanggang sa dumaldal na naman lolo niya.Napakadal-dal ni Mr.Fisioterapueta.Naloloka ako!

"How you two guys,met?" Biglang tanong ng lola niya.Sinabi ko na ba name niya?She's Donya Simiona.

"Sa isang restaurant.Muntik ko na nga po siyang mapatay" bakit?Totoo naman talaga yung sinabi ko.Muntik ko na siyang mapatay.

"And also Lyle,what happened to your  face?I never heard na nakikipagbasag-ulo ka" nakakaba kapag si Donya Simiona ang magtatanong.Naalala ko yung oral recitation ko sa Biology.

"It was an accident" sagot niya at nagpatuloy sa pagkain.Hindi man lang siya happy,hello I'm his future not-so-wife.LMAO.

"You mean sinuntok kita.Though,it was still an accident"pinalusot ko lang naman.Alam kong pinakalma niya lang sarili niya.Sorry nalang sa kanya.Pero ayaw  mo mun,napapractice niya ang pagiging kalmado.

Hanggang sa natapos na silang kumain pero ako,hindi pa.Hindi ko bet ulam nila.Hindi ko alam  pero basta hindi ko bet.Simula nung nahospital si lolo,nasanay na ako sa mga pagkaing mahihirap.Hindi ako nakapagtapos sa pag-aaral dahil sa pagiging basagulera.Wala akong alam sa negosyo kaya gumuho ang kompanya.Naintindihan iyon ni lolo.
Hindi naman ako ganun kabobo pero parang ganun na nga.Pinagsisihan ko na naman yun.Pagiging basagulera,hindi sa pagiging bobo.

Tinawag muna ako ni Donya Simiona,pupunta daw kami sa garden niya.Gusto niya daw akong kausapin.

"Have a sit,hija"

"Alaska nalang,ma'am.Hindi ako sanay na ini-hija" diritsong sabi ko.Ayaw kong matuloy ang kasalang ito.Wala namang silbi yung kontrata dahil hindi naman yun marriage contract.

Tinanggal ko yung heels na sinuot ko dahil ang lambot-lambot ng lupa dito.

"What are you doing?"takang tanong niya.

"Honestly,hindi naman talaga ako mahal ng magaling niyong apo.Nagpapanggap lang kami dahil gusto niyang ibigay ang kayaman mo before ka matigok,ma'am" sabi ko.Sabi ko sa inyo,hindi pa ako tapos,ito ang ibig kong sabihin.Wala na akong pake sa pera.Hahahha *evil laugh