Forced

Chapter 17

Lyle's PoV

It's been a year since Alaska was a kid. Isip bata kasi siya noon, paminsan-minsan. Cueva is still a kid, but everything changes as Alaska treats her as her child. And I am the father. God, why am I really like her?

"Papa" Cueva started while sleep talking. Karga ko siya ngayon dahil hindi siya matutulog kapag hindi ko kinakarga.

"Mataas pa din yung lagnat niya." Nag-aalalang sabi ni East. Alaska is having her fever and we are here in her bedroom to watch over her. Hindi namin alam kung bakit siya nagkalagnat. 

Flashback 

I touched her forehead and she is flaming hot.

"Keifer" I heard her whisper his name. I hate myself for considering her whisper as if she still loves Keifer. My heart was crushed after I heard her whisper his name.

I still have the chance but,

What if she is still in love with Keifer?

What about me?

Am I fooling myself? I know she doesn't want me but I want her.

"Nilagnat na at lahat, si Keifer pa din hinahanap" biglang sabi ni East.

"Sino si Keifer?" Cueva interrupted.

"Ipunta na natin siya sa hospital" I changed the topic.

"Kapag gagawin mo 'yan, mamamatay ka ng de-oras" sabi ni Josh.

"Bakit?" Cueva asked instead of me.

"As if nothing happens, but we are hiding in an obvious place where someone can see us. We are not wanted by the police but we are culprits, criminals. Mafia to us, us to mafia." East explained.

***

Alaska's PoV

The world is evolving. The time is running. Everything comes to an end. I should do something to get this mission done. Hindi ko alam kung bakit ano ang nasa utak ko.My fever is high because of that asshole. Naghihintay ako ng dalawang oras pero wala na pala ang hinihintay ko. Wala lang sa wala. 

Flashback

Isang mensahe ang aking natangga. Umaasa akong si Lyle ang naghatid ng mensahe pero si Keifer. Si Keifer na minahal ko hanggang sa aking kamatayan ay hindi ko makakalimutan. Sabi sa sulat na magkita daw kami sa isang lugar, at sa Ozamis iyon. Masama ang loob ko sa kanya pero hindi ko mapigilan ang nararamdaman ko para sa kanya.

...

Nandito ako sa isang sasakyan na dati ay sasakyan ko. Tama ang aking hinala, nandito siya.Binili niya ang aking sasakyan at kitang-kita ko ang aking sasakyan ngayon. Hindi ko mapigilang mapangiti, kasiyahan ang nagdudulot sa aking sistema. 

Isang buhos ng ulan ang nakuha, tinitigan ko ang sasakyan at isnag oras na akong tumitig pero walang lumalabas. Hindi ako aalis dito hanggang hindi ko siya makikita. Ayaw niyang pinaghihintay siya. Wala tao ang kotse pero maghihintay pa din ako. Hindi ulan ang makakapigil sa akin.

"Schmidt" isang boses na matagal kong hindi narinig 

Sa aking paglingon ay isang baril na nakatutok sa aking mukha. Ako ay nasasaktan sa aking nasaksihan. Isang device na hinawakan sa kanang kamay,