BUNDAN SONRA BENİMSİN

~21~

Selam canlarım ben geldim nasılsınız ? Sizin sayenizde ben çok mutluyum yorumlarınızla beni güldürüp mutlu ediyosunuz sizi çok seviyorum. İyi okumalar ❤

Saatlerce beni getirdikleri evde oturup duruyordum gözlerim ağlamaktan şişmişti. Kapı açıldığında baygın bakışlarımı kapıya çevirdim Araz'ın babası içeri girdiğinde ayağa kalkıp karşısına dikildim.

"Ne kadar adi şerefsiz bi adamsın ha ! Katilsin sen ! Oğluna nasıl böyle davranırsın Araz senin yüzünden annesini kaybetti hiç mi üzülmedin ona hiç mi ! Senin yüzünden kâbuslar görüyor ! Senin yüzünden Uraz'la konuşmuyorlar ! Nasıl bir baba evladına böyle bir şey yapar !"

Nefes nesfese kalsamda bütün öfkemi kustuğumda biraz olsun rahatlamıştım.

"Bu halde bile kendini düşünmeyip Araz'ı savunuyorsun halbuki o seni bıraktı gitmene engel olmadı seni umursamadı ve gitmene izin verdi seni sevmediğinide kendi ağzıyla söyledi neden hâla onu savunuyorsun küçük hanım?"

"ÇÜNKÜ ONU SEVİYORUM TAMAM MI ! SEVİYORUM !"

Dizlerimin üstüne çöküp ağlamaya başladım. Sertçe çenemden tutup başımı yukarı kaldırıp gözlerinin içine bakmamı sağladı.

"Eğer bir daha bana bağırırsan o dilini keserim anladın mı."

Uzatmamak adına başımı aşağı yukarı salladığımda çenemi bırakıp "Aferin." dedi.

Tam kapıdan çıkacakken ayağa kalkıp konuştum.

"Annem ve babam onlar... onlar kaçmanız için yardım etti mi ?"

"Onlar olmasaydı ya ölmüştüm ya da hapishanedeydim." deyip odadan çıktı. Araz'ın dedikleri doğruydu annem ve babam bir katile yardım etmişlerdi. Olduğum yere çöküp çaresizce ağlamaya devam ettim.

ARAZ'IN AĞZINDAN

"Nereye götürdüklerini öğrenmeliyiz birkaç adama haber verdim araştırıyorlar. Ona bir şey yapmadan kurtarıcaz sakin olmalıyız tamam sakiniz."

"Alp sikicem artık otur şuraya !"

Oturup ellerini saçlarına daldırarak çekiştirmeye başladı. İçkimden bir yudum daha alıp karşımdaki duvarı izlemeye devam ettim. Giderken ki o hali gözümün önünden bir türlü gitmiyordu hiç bir bok yapamadım ve öylece gitmesine izin verdim !

Bardağı duvara fırlatıp ayağa kalktım.

"Adamlara söyle ellerini çabuk tutsunlar !"

Hemen telefonunu eline alıp uzaklaştı. O adamı bulduğumda onu öldürücem ! Annemi öldürmesinin , Sahra'yı benden almasının , Uraz'la aramı bozmasının hesabını canıyla ödeyecek.

Alp yanıma gelip "Araştırıyorlar." dediğinde kendimi koltuğa atıp sıkıca gözlerimi kapttım. O şerefsize 'hayır' cevabını verdiğimde sanki içimden bir şeyler koptuğunu hissettim bu çok boktan bir histi. Peki neydi bu adını bir türlü koyamadığım bu his ?

2 GÜN SONRA

"İki gün oldu ve ben Sahra'yı hâla bulamadım ! Doğru düzgün uyuyamıyordum lanet olsun Sahra olmadan bir türlü uyuyamıyordum ! Onun kokusu olmadan nefes alış verişini duymadan bir türlü uyuyamıyordum !

Masanın üstünde çalan telefonumu alıp kim olduğuna bakmadan açtım.

"Ne var."