Chrollo x Reader (HxH x Reader)

İyilik ve Kötülük

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

"Oğlum ne oldu bu kıza?"

"Ölü gibi duruyor."

"Susun."

Oturduğumuz yerin en köşesinde, sırtımı duvara dayamış, bacaklarımı kendime çekmiş biramı içiyordum.

Sağ elimde tuttuğum bira şişesini hafif sallarken gözlerimi onların üstünde gezdirdim.

Hisoka kartları ile oynarken alttan alttan bana bakıyordu.

Feitan karşı duvara yaslanmış kısık gözleriyle direkt bana bakıyordu.

Machi'de arada bir bana bakıyor ama daha sonra diğerleriyle konuşmaya devam ediyordu.

Haç kafa ise benim birkaç adım yanımda oturuyordu.

Önceleri buraya ne zaman gelsem herkes laf ederdi ve neden onlara yapıştığımı sorarlardı.

Bu sefer gördükleri an birbirlerine bakmış ve hiçbir şey dememişlerdi.

Sanırım gerçekten ölü gibi duruyordum.

Başımı hafif sağa çevirip haç kafaya baktım.

Bu sefer alkol almıyordu. Sigara içiyordu.

Onu daha önce sigara içerken görmemiştim.

Yaklaşık 1 saat önce yağmurun altında ona sarılarak ağlamıştım.

Düşününce garip geliyordu.

Daha doğrusu saçma.

Daha kaç gündür tanıdığım biriydi ama... Tek kelime etmese bile tek hareketiyle beni anladığını belli ediyordu.

İyi değillerdi.

Gözlerimi diğerlerine çevirip hepsini kısa süreliğine süzerek geri haç kafaya döndüm.

"Hiçbiriniz iyi değilsiniz." dudaklarımdan fısıltı gibi dökülen sözcükler sessizlikte yankılandı.

Zaten sessiz olan mekân daha da sessiz oldu.

Hepsinin gözünü üstümde hissediyordum.

Bir tek o bana bakmıyordu.

"Eğer kötü olduğumuzu düşünüyorsan gidebilirsin."

Feitan konuşmuştu.

Ona cevap vermedim. Dediği şeyde haklıydı.

"Feitan. Ona karışma." Şaşırmıştım. Machi beni savunuyordu.

"Küçük kız sanırım gerçekten de hayatı sorgulama aşamasında."

Hisoka konuşmuştu.

Ama haç kafa tek kelime etmemişti.

Neden konuşmuyordu?

Hâlâ karşıdaki boş duvara bakarak sigarasını içiyordu.

Kemikli elinin 2 parmağı arasında tuttuğu sigarayı dudaklarından ayırdı ve dumanı burnundan yavaşça çıkarmaya başladı.

"Herkes kötü değil midir?"

Başını bana çevirdi. Böyle bir soru beklemiyordum. Yutkunarak elimdeki şişeyi sıktım.

"Hayır."

"Öyleyse söyler misin, kötülük ve iyilik nedir?"

Ne cevap verecektim?

"Birilerini öldürdüğümüzü düşünüyorsun ve de hırsız olduğumuzu."

İki elini de bir saniyeliğine hava kaldırarak diğerlerini işaret etti. "Öyleyiz. Her gün onlarca kişi ölüyor, bizim yüzümüzden. Gerçi sen zaten bunun farkındaydın."

"Hey. Ne oluyor birden bire?" Feitan konuşmuştu.

"Feitan ne biliyor musun?" gülümsedi. "Suikastçı. Her gün birilerini öldürüyor. Hatta bundan zevk alıyor."

Feitan'a bakmak istedim ama bakamadım. Gözlerim onun gözlerine kilitlenmişti.

"Bizimle takılmaya devam edersen buradaki yakın olacağın kişileri sana söylememi ister misin?"

Bir şey diyemedim, diğerleri de diyemedi.

"Hisoka ve Feitan."

O da konuşmayı kesti.

Konuşmak için ağızımı açtım ama bir şey diyemeden geri kapadım.

Dudağımı ısırdım, bıraktım, gözlerimi yere çevirdim, geri ona baktım.

"Neden bunu yapıyorsun?"

"Çünkü güzelim, bir şeylerin farkına varmanı istiyorum."

Sigarasını yere bastırarak söndürüp yavaşça ayağa kalktı.

Onunla birlikte gözlerim de yukarı kalktı.

Aramızdaki mesafeyi kapatarak elini uzattı.

Birkaç saniye eline bakakaldım ve şişeyi yere bırakarak elini tutup kalktım.

Bana o kadar yakındı ki kalkarken bedenim bedenine sürtünmüştü ve hâlâ öyle duruyordu.

"Kimin kötü ve kimin iyi olduğuna bakıp, beynini buna yorarsan bu dünya seni çok zorlar, meleğim."

Elimi tutan eli kolumun üstünden dirseğime çıktı. "Kötüyüm diyelim... Kime göre, neye göre? Başkalarına yaptığım şey neden beni sana karşı kötü yapsın ki?"

Bunu sanki kendisini de buna inandırmaya çalışıyormuş gibi söylemişti.

"Hayat veren sensin..."

Dakikalar sonra dudaklarımı araladım. "Öldüren sensin. Nereden bileceğim beni öldürmek istemeyeceğini?"

Öylece gözlerime baktı, yüzüme baktı, saniyeler boyu yüzümü inceledi.

"Ben..." yutkundu. "İstedim ama..." sesi acı çekiyor gibi çıkıyordu.

Başını yere eğdi, "Ama olmadı. Ben ilk kez... Yapamadım."