Chrollo x Reader (HxH x Reader)

Hasta

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

Etrafımızda insanların çığlıkları, destek söylemleri ile uzun yolda gidiyorduk.

Bitiş çizgisi görüş hizama girdiğinde gülümseyerek biraz daha öne eğildim ve motoru daha da hızlandırdım.

Son virajdan neredeyse yere sürtecek şekilde dönerek bitiş çizgisini birinci olarak bitirdiğimde kalabalığın sesleri iyice birbirine karışmıştı.

Kaskı kafamdan çıkarıp kafamı iki yana sallayarak saçlarımın düzelmesini sağladım.

Yan motordan inen Leo kaskını motorun üstüne bırakarak motora yaslanıp bana baktı. "Yine kazandın."

Motordan inerken gülümsedim, "Alıştınız artık."

"Haftaya olan yarışa gelecek misin?"

"Gelirim diye düşünüyorum."

Diğer taraftan gelen garip çığlıklar ile o tarafa dönerken mırıldandım, "Bir şey olmazsa tabii."

Kalabalığa doğru ilerlerken neden bu kadar çığlık attıklarına anlam veremiyordum.

"Ne oluyor?"

Kalabalığı yararak içine girdiğimde yerde yatan adama birkaç saniye bakakaldım.

"Hay sikeyim..."

Hızlıca yanına çökerek kaskı da yanıma bırakıp nabzına baktım.

Atmıyordu.

Kalp masajına başladıktan bir süre sonra bir şeylerin ters gittiğini düşünmeye başlamıştım.

Elimi göğüsünün üstüne koyarak gözlerimi kapatarak iç görüntüsünün gözlerimin önüne gelmesine izin verdim.

Kalbi atmıyordu ama... Atmaya çalışıyor gibiydi.

Kaşlarımı çatarak gözlerimi araladım.

"Neden kalbini durdurmak istedin?"

Kalp mesajına devam etmeye başladıktan sadece birkaç saniye sonra ambulans gelmişti.

.

"Dosyası nerede?"

"Şey... Bir sorun var Ange."

Elimdeki tableti masaya bırakarak Severus'a baktım. "Sorun?"

"Dosyası yok. Yani, bildiğimiz tek şey yaşı."

Kaşlarım şaşkınlıkla kalktı, "Anlamadım?"

"Onun hakkında bilgi yok."

Gülerek kafamı iki yana sallayıp ayağa kalktım, "Benimle dalga geçme, Severus. Şu an hiç modumda değilim."

Odadan çıkarak haç dövmeli adamın odasına ilerlemeye başladım.

Kapıyı açıp odaya girdim ve ardımdan kapadım.

Yatağın yanındaki koltuğa oturarak bacak bacak üstüne atıp koltuğun bir tarafına kolumu yaslayıp elimi çenemin altına koydum.

Durumu stabildi ama hâlâ uyanmamıştı.

Koskoca bir motor yarışı alanında neden bilerek kendi kalbini durdurmuştu?

İntihar desek... Öyle bir alanda, böyle bir şeyle yapmak çok saçma olurdu.

Kalbine enjekte ettiği ilaç aslında sorun olan bir şey değildi. Bir süreliğine kalp fonksiyonlarını durdururdu ama kişi ölmezdi.

O ise gereğinden fazla miktar almıştı. Eğer orada olmasaydım hayatını kaybetmesi çok büyük ihtimaldi.

Elimi çenemden çekerek kenardaki komodine uzanıp bardağa su doldurmaya başladım.

"Aç gözünü."

Birkaç saniye sonra hafif boğuk bir ses duydum, "Uyuduğumu sanıyorsun sanmıştım."

Dolu bardakla ona döndüm. Gözlerini açmış bana bakıyordu.

Ayağa kalkarak yatağının kumandasından yatağın arkasını kaldırarak suyu ona uzattım.

"Uyuyup uyumadığını anlayacak kadar iyi bir doktorum."

Suyu sonuna kadar içti, gerçekten susamış olmalıydı.

"Anlatacak mısın?"

"Neyi?"

"Bunu neden yaptığını."

"Hayır."

Birkaç saniye gözlerine bakarak başımı salladım, "Peki."

"İtiraz etmeyecek misin?"

"Protokole aykırı."

Ayağa kalkarak yatağının ucunda duran dosyaya ilerledim. Dosyayı açtığımda şaşkınlıkla bakakaldım.

"Yok artık..."

Dosyayı kapamadan karşımda duran adama baktım. "Kimsin sen?"

"Sen kimsin?"

"Doktorun."

Gülümsedi, "Ben de hastan."

Boş dosyayı kapatarak geri bırakıp onun yanına yaklaştım. Cebimden minik feneri çıkararak gözlerine ışık tuttum.

"Testlerde madde almış gibi de gözükmüyordun..."

"Madde almadım çünkü."

"O zaman sarhoş gibi davranmayı kes."

"Bana emir verme."

Işığı geri çekerek doğruldum ve ellerimi cebime soktum.

"Karşında hayatını kurtaran doktor var. Eğer orada olmasaydım ölürdün. İlacın dozunu kaçırdığın için bu hâldesin. Sana sağlığın hakkında sorduğum sorular harici hiçbir soruma cevap vermek zorunda değilsin ama benimle saygı çerçevesi içinde konuşmak zorundasın."

Başımı hafifçe yana eğerek tek kaşımı kaldırdım. "Başka sorun?"

"Çok konuşuyormuşsun."

"Siz de çok boş yapıyormuşsunuz."