Chrollo x Reader (HxH x Reader)

Söz

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

"A-Andre?"

Vücudunun ortasına koca bir demir saplı çocuğa baktım. Üstü tamamen kan olmuştu.

Kafasını kaldırarak bana baktı, "Ange..."

Korkuyla ona koşmaya başladım, "Ne oldu? Andre!"

Tam yanına geldiğim an dizlerinin üstüne düştü.

Hıçkırıklarım daha da artmıştı. "Sen... Kendini iyileştir! Kanını kullan!"

"Ange-"

"Hadi! Yaranı kapa!"

"Ange!"

Yüksek sesi ile sustum, ama hâlâ gözümden yaşlar süzülüyordu.

Göz altları morarmış, teni beyazlamıştı.

"Benden bu kadar..."

"Ne?"

Titreyen elini kaldırarak saçlarımı okşamaya çalıştı, "Özür dilerim, Ange. Sözümü tutamıyorum. Ama sen... Çok güçlü bir kızsın. Buradan..."

Sesi yavaş yavaş kesilmeye başlamıştı.
"B-buradan... Kaç."

"Ange? Hey!"

Gözlerimi açarak yerimden fırladığım sırada bir çift kol beni sardı.

Hızlı nefeslerim, patlayacakmış gibi atan kalbim, ensemden ter damlaları akması...

Kâbus.

Ange, sadece bir kâbus.

Nefes alışverişim yavaşladığında beni saran kollar da geri çekildi.

Haç kafa ile göz göze geldiğimde etrafa baktım. "Neredeyiz?"

"Binanın üst katındaki bir odada. Uyuyakalmıştın, buraya getirmiştim."

Anlar gibi başımı sallayarak koltuğa sırtımı yasladım.

Birkaç saniye daha yerde çömelmiş şekilde durdu ve ayağa kalkarak yanıma oturdu.

"Artık bir şeyleri anlatmak ister misin?"

Cevap vermedim.

İsterdim, sanırım.

Başımı çevirip ona baktım. "Neden hâlâ ismini bilmiyorum?"

"Sormadın çünkü."

"Hastanede sormuştum."

"O sayılmaz."

"Diğerleri neden sana isminle hitap etmiyor."

"Onlar normalde ismimle hitap ederlerdi. Sen 'Haç kafa' demeye başlayınca oyuna dahil oldular."

"İsmin ne?"

Yandaki sehpadan sigara kutusunu ve çakmağını alarak bir sigara yaktı.

"Chrollo Lucifer."

"Chrollo..."

Güzel bir isimdi.

Dudağındaki sigarayı eline alarak bana uzattı, "İster misin?"

Bir saniye sigaraya bakarak elime aldım ve bir nefes çektim.

En son 16-17 yaşlarında içtiğim için garip gelmişti.

"Anlatacak mısın?"

"Çok sabırsızsın."

Güldüğünü hissettim, sigarayı geri ona uzattım.

"Abim vardı. Benden 1 yaş büyük."

Cevap vermedi, devam etmemi istiyordu.

"Annem ve babam iyi insanlar değildi."

"Ange, öldür onu."

Bizden metrelerce ötedeki kişiye baktım. "Ama anne, o bir şey yapmadı ki."

"Ange. Öldü-"

"Anne. Ben yaparım."

Başımı Andre'ye çevirdim.

Aklıma gelen anı ile dişlerimi sıktım. "İkisi de katildi. Bizi de öyle büyütüyorlardı. Abim Andre ise ben elimi kana bulamayayım diye işi üstlendi."

Başımı koltuğun arkasına yasladım. "Birkaç yıl bu şekilde geçti. Andre kanını kontrol edebiliyordu. Bir gün yaralandı, çok ağır şekilde. Kendisini kurtarabilme ihtimali olsa bile kurtarmadı."

Acıyla gülerek başımı eğdim, "Sözünü tutmadı. Üstüne özür diledi."

Sessizlik oldu. Birkaç dakika sonra gözümden süzülen bir damla yaş ile devam ettim. "Zaten sözünü tutmayacağını biliyordum."

"Söz?"

"Söz. Seni bırakmayacağım-"

"İnanmıyorum."

Sigarayı geri bana uzattı, direkt alarak dudaklarımın arasına koydum.

"Motorunu ben çaldım."

"Şaşırmadım."

"Neden çaldığımı sormayacak mısın?"

"Senin yerinde olsam ben de çalardım. Milyonluk motor sonuçta."