[✓] ꜰᴇᴀʀʟᴇꜱꜱ » 𝘣𝘢𝘫𝘪𝘧𝘶𝘺𝘶

－ｆｉｎａｌ

"Görüşürüz anne!"

Keisuke kapının önünde beklediği oğlanın sesi merdivenlerde yankılandığında geri çekildi birkaç adım ve saatini kontrol ederek merdivenlerden inmesini beklmeye devam etti. Chifuyu koşa koşa indiği merdivenlerde düşmemeyi başarmış, aceleyle kapıdan çıkmış ve çıktığı gibi üstüne atlamıştı Keisuke'nin.

Keisuke onun alnına düşen saçlarını geriye ittirerek ortasına bir öpücük bıraktı ve sarıldı ona. "Gelebildin sonunda." dedi sessizce. Hâlâ daha gıcıklık yapıyordu ama Chifuyu ona katlanmayı seviyordu işte.

"Hadi gidelim!" dedi heyecanla Chifuyu onun elini sıkıca tutarken. Buz gibi sokakta elleri birbirine geçmiş, beraber yürürken Chifuyu'nun botlarının yılın ilk karının altında bıraktığı görüntüyü izlemeyi seviyordu Keisuke. Oğlan fazla mutluydu. Mutlu olması onu da mutlu ediyordu.

Arada bir atkısı boynundan düşer gibi olduğunda Keisuke tutup sarıyordu tekrar ona. Hastalanmasını istemiyordu, buna göz yumamazdı. Kaç kat giyindiğini güzelce kontrol etmiş, beresini kulaklarını kapatacak kadar zorla çekmiş ve atkısını burnuna kadar uzatmıştı üşümesin diye. Chifuyu da fazla tesirgin olduğunu söyleyip durarak kaçmaya çalışıyordu ondan, sürekli darlıyordu Keisuke çocukcağızı.

Bu akşam ona üstün bir korumalık yapacaktı Keisuke. Kimsenin, onun kılına dâhi zarar vermesine izin vermeyecek ve bakışlarını bir saniye olsun ayırmayacaktı ondan. Bu fazla korumacı tavırları hâliyle Chifuyu'yu biraz rahatsız etse de ona hak veriyor, kızamıyordu bir türlü işte.

Yavaş yavaş yürüyüp tatlı sohbetler ederek kat ettikleri yol boyunca Keisuke ona bakmayı bir dakika olsun kesmemişti. O heyecanlı bir biçimde bir şeyler anlatıp dururken suratının aldığı ifadeyi, ellerinin kollarının birbirine karışmasını ve arada söyleyeceklerini unutup suratını buruşturmasını izlemeyi seviyordu. Her gün katlanmak istediği bir görüntüydü bu hiç şüphesiz.

Bazen sohbete hiç dahil olmaz, yalnızca onu dinler, bazen ise o da kendi yorumlarını katar ve susmak bilmezken bulurdu kendini. Chifuyu dışında kimsenin yanında yapmadığı bir şeydi bu. Genelde çok konuşan taraf olmayı sevmezdi.

El ele diğer çocukların yanına kadar gittikten sonra selam verdiler herkese. Tokyo'nun en kalabalık sokaklarından birisinde yıl başını kutlamak için dizilmiş insanların arasına kaynaşmıştı bizim çocuklar. Her biri montlarını, şapkalarını, botlarını ve atkılarını giymiş, kışın en şiddetli havasına bile dayanıklı bir biçimde geri sayıma başlamak için dizilmişlerdi oraya.

Herkes oldukça neşeli, heyecanlı ve mutluydu içinde bulundukları durumdan dolayı. Takemichi kız arkadaşı ve onun kardeşini getirmiş, Mitsuya küçük kız kardeşlerini Hakkai'nin kucağına bırakıp kaçmış ve Hakkai ablasına yalvarmaya başlamıştı bu çocukları başından alması için. O sırada Draken ve sevgilisi bu olanlara gülerken Mikey ikisinin kafasına kar topu fırlattığında kız kardeşini korumaya geçen İzana ile aralarında büyük bir kar topu savaşı başlamıştı.