Hey guys sorry for the late update.
Babawi na lang ako. After this chapter i will post another one later. Hehehe sorry guys.
Another thing there are still alot of error just bear with it. Sorry again.
Anyways so here it is.
BELLE'S POV
Lumabas ako sa opisina ni Art at pilit na tinatago ang mga luhang kumawala sa aking mga mata. Nakita ko ang kambal ko
"Baby dito muna kayo kay Daddy ah. Someone called me and I need to attend to it. Okay? be a good boy and a good girl okay" pinipigilan kong humikbi para hindi nila mahalatang naiiyak na ako. But Winter did.
"Mom did you cry?' Winter asked. He is really a smart boy. "Did dad made you cry?" His mind is not for a 4 year old kid.
"No baby. Napuwing lang si mommy." I wiped the tears that fell from my eyes.
"Mommy needs to go. Take care okay" after that I run toward the elevator. I need to breath, I need to get away for a while. Hindi ako pwedeng umalis ng gaya ng dati may mga bata na akong dapat alalahanin. For now what I need is space to think.
Nagpunta ako sa bahay na pinagawa ko para kina papa. Konti na lang makukumpleto na ang mga kailangan sa bahay at pwede ko ng palipatin sina papa. Pero for now dito muna ako para makapag isip ng mga dapat gawin.
Pumasok ako sa isa sa mga kwarto at nahiga. Sa ngayon kailangan ko ng katahimikan.
I dont know what to think and what to do. Im such a fool to believe him again. To hope that all this time he already learned to love me. I let him toyed with my feelings and another chance to hurt me again.
Hinayaan ko ang sarili kong umiyak ng umiyak kahit sa ganitong paraan lang mabawasan ang bigat na nararamdaman ko. Hindi na dapat ako nagtiwala at umasang mahal nya na ko at magiging masaya kaming pamilya.
Wala pa pala ang sakit na naramdaman ko noon dahil mas masakit ngayon na sya yung nanuyo at nangakong babawi sya sa lahat ng kasalanan at pagkukulang nya at nang nagdesisyon akong mag take ng risk ay bumitaw sya ulit at hinayaan akong masaktan muli.
Pinunasan ko ang mga luhang tumulo sa mata ko at nangako sa sarili ko.
"This time I will not let my heart open up for him again. Not again. I choose to be numb not becuase I want to but because I need to protect myself from hurting again.'"
Nagising ako sa init ng araw na tumatama sa mukha ko hindi ko namalayang nakatulog ako sa sobrang iyak at pag-iisip ay umaga na pala. Napabalikwas ako ng tayo ng malala ko ang mga anak ko. Siguradong hinahanap na nila ako.
I need to go home for my kids and to face the reality that there's no chance for the happy family that I always dreamed of, I guess the family that my parents had is not meant for me.
BAHAY
"MOMMY!" Magkasabay na sigaw nina Winter and Rain pagkabukas ko pa lang ng pinto at tumakbo sila para yakapin ako And I huged them too. They are my pain relievers.
"Hey baby. Mommy missed you. Sorry I did not went home last night" sorry ko sa kanila habang nakayakap pa rin sa kanila.
Naramdaman ko ng nakatingin sya sakin pero hindi ko na lang pinansin.
"Its okay mommy, daddy said that you have an important matter to attend to." -Rain.
"Sige na malalate kayo sa school later na tayo magbonding okay. Mommy promises that I will pick you up and we will go to mall okay"
"Yehey! Thank you mom. We will wait for you later. Love you mom" Rain excitedly said and they kissed me both and went outside.
Paglabas ng mga bata para sumakay sa kotse naglakad ako papunta sa hagdanan para umakyat sa kwarto. Nangmagsalita si Art
BINABASA MO ANG
His Unwanted Wedding (ON-HOLD)
General Fiction"Art do you know the reason why I keep asking you to back out if you're not sure about this marriage many times before we get married?" I tried not to cry as I ask him that question. Hindi sya sumagot at nanatiling nakatingin sakin. "Because Im afr...
