His Unwanted Wedding (ON-HOLD)

33. Battle on

Art's POV

It's been what? One week of misery? Belle left one week ago and I don't know where she is right now. It's like history repeating itself the only difference is that our children were with Belle's parents, that I'm sure Belle won't go any far from here.

Since she left I can't work properly. Dad took in charge when he found out that the company still suffering and that Belle left me. I told my parents about wha happened and they understood where I was coming, I just hoped that Belle also listened to me and none of this will happen.

Gabi gabi umuuwi ako ng bahay na walang inaabutan kahit isang tao. Ang dating maingay na tahanan na puno ng tawanan , kwentong masasaya, mga batang naghahabulan at puno ng pagmamahalan ay naging waring isang inabandunang bahay.

I submerged myself with liqour. Papasok ako ng late at uuwi ng bahay para lang uminom ulit. Alcohol was my friend these past few days.

Kahit papano sa maikling panahon nakakalimutan ko ang mga problema but when I wake up every morning the pain is still there, haunting me.

I'm in my office and working. Kung matatawag bang pagtatrabaho na lahat na lang ng maling mangyayari ay ibubulyaw ko sa mga empleyado. Katulad na lang ngayon.

"WHAT KIND OF REPORT IS THIS MS. REYES?" Sigaw ko sa isang empleyado.

"Ayusin nyo nga ang mga report na ipapasa nyo. Wala na kayong nagawang maayos."

"Sorry sir aayusin ko na lang po ulit." - ms. Reyes

"You better be or else you are fired" I said in a cold tone kasabay nun ang pagbukas ng pinto at iniluwa nun si Daddy.

"Ms. Reyes you can go now" -dad

I heard dad sighed upon hearing the door was closed sign that Ms. Reyes was already gone.

Umupo sya sa one sitter sofa sa office ko. Ilang minuto kaming tahimik ni dad ng sya na mismo ang unang nagsalita.

"What is it this time Arthur? Lahat ng empleyadong papasok sa opisina mo ay sisigawan mo. Paano mo maaayos ang problema kung ganyan ka kumilos. You see things negatively"

Sermon ni Daddy, ako naman tuloy lang sa pagbabasa ng mga papel sa harap ko pero kahit isa walang pumapasok sa isip ko. He was like that since he came back. Lecturing me about life.

I put down the papers and look at him.
"Dad I already heard that from you since you came back please spare me just this day" walang gana kong sagot sa kanya at balik sa mga papel na kanina ay binabasa ko.

"Tama lang pala na iniwan ka ni Caroline. -" Napatigil ako sa ginagawa ko ng sabihin ni Dad yun.
"-dahil sa konting problemang papasok sa buhay mo wala kang gagawin kung hindi magmukmok at ibunton ang galit mo sa ibang tao at sa mga bagay sa paligid mo. Akala ko nagbago ka na."

"Dad please enough" binaba ko ang mga papel na hawak ko. Tumayo ako lumakad para humarap sa glass wall where I can see the busy city outside.

Tumayo si dad sa sofa at hinarap ako sa kanya halatang galit na sya sa paraan ng pagtingin nya sa akin.

"NO!" Sigaw nya.
Hindi ako umiimik nakikipagsabayan lang ako sa tingin na binibigay nya.

"Ikaw ang dapat tumigil. Ayusin mo ang buhay mo at mag-isip ng paraan para ayusin ang sarili mo na sinisira mo at kapag naayos mo na ang sarili mo subukan mo namang ayusin ang mga problema sa paligid mo." Pagkatapos nyang sabihin sa mukha ko yun ay tumalikod sya pero bago sya hukbang palayo ay humarap muli sya sakin at binigyan ako ng isang suntok sa mukha.

Gosh my dad might be old but he can punch hard, really hard. Napaupo ako sa lakas ng suntok nya. Pagkatapos nun ay dumeretso sya sa pinto pero bago sya lumabas.....