His Unwanted Wedding (ON-HOLD)

26. Guarded

Welcome back to me hahaha.. pasensya na po kung natagalan. Anyways happy 2K reads everyone.

Back to Belle and Art na po tayo hehehe..
Here it is enjoy.

-----------------------------

Belle's POV

To: Mr. And Mrs. Santillian

"Seems happy ha. But it will not last forever. Its time to start my game.

There will be only two possible results after this game and it is YOU DIE OR I DO

So better prepare yourselves.

From: LJ

"Saan mo naman ito nakuha?" Tanong ni Art pagkabasa nya sa letter.

"Binigay ni Zandra nakuha daw nya sa labas ng gate. Ang akala nya regalo para dun sa kambal. May kilala ka bang may galit sayo o satin?"

"I dont know anyone who have grudges against me. Wala naman akong nakaaway this past few weeks or even before."

"Eh sino naman kaya ang nagpadala nito. Art natatakot ako sa kung sino man ang may gawa nito. We dont have any idea on what this person capable of."

"Wag mo na lang isipin. Akin na iyang letter." Kinuha nya yung letter saka lumabas sa kwarto namin.

Hindi ko alam kung kanino galing o ano ang motibo ng taong nagpadala nun saamin. Wala akong natatandaang nakaaway ko o naging kaaway ko kahit noong nasa London pa ako. LJ. Who is LJ anyway.

"Belle" natigil ang pag iisip ko ng tawagin ako ni Art hindi ko namalayan na nakabalik na pala sya.

"Dont overthink yourself. Wala lang yun. Baka may tao lang na walang magawa at tayo ang napagbalingan. Just relax and dont stress youself okay."

"But what if hindi lang biro yun. May isang tao talagang gustong sirain tayo? Natatakot ako sa maaaring mangyari."

"Shhh, enough with that stupid letter lets just forget about it okay. Now lets go to sleep I know you are tired its a long day for you. Baka hindi matuloy yung baby girl saka baby boy natin pagnastress ka." Napatungin naman ako sa kanya sa huli nyang sinabi. Hinampas ko sya at pinaningkitan ng mata.
May threat na ngang lahat yun pa ang nasa isip nya.

"What?" Painosente nyang sambit habang nakangiti na parang aso.

"Ano ba yang pinag iisip mo. Hindi ako buntis at tigilan mo yang pagpapantasya mo at pati yung mga bata nahahawaan ng kabaliwan mo. Matulog na tayo. Hala ilock mo na yung pinto at patayin mo na yung ilaw. Matutulog na ako." Utos ko sa kanya.

Maaga akong nagising at nagprepare ng breakfast para sa pamilya ko. Ang sarap banggitin ang salitang pamilya. Ilang linggo na rin ang nakalipas simula noong may nagpadala ng letter sa amin simula nun wala na ulit kaming natanggap. Siguro nga tama si Art na napagtripan lang kami ng mga taong walang magawa.

Marami ng pagsubok ang dumaan sa buhay ko at ng pamilya ko and there is one thing I realize that is I should not let things overpower me because if I ket it, it will be m the end of everything I work hars for. Think and analyze first before taking action.

Noong umalis ako maraming oras, araw at taon ang nawala samin ni Art dahil sa padalos dalos ang desisyon ko noon. Hindi ko inisip na maaaring may paliwanag sya sa mga nangyari pero nagpadala ako sa sakit na naramdaman ko noon at pinilit lumayo na lang. Akala ko yun ang gusto ko. Ang mabuhay na lang kasama ang mga anak ko kahit wala si Art. Naging makasarili ako na hindi ko inisip ang mga anak kong naghahanap ng buong pamilya. Hindi ako nagsisisi na bumalik ako sa piling ni Art dahil nakikita ko ang saya sa mga anak ko at nararanasan ko ang maging totoong masaya na sa loob ng mahabang panahon pinsgkait ko sa sarili ko at sa mga anak ko.