Forging Fidelity

9

It’s been two years. Yeah, two fucking years that I’m alone. He never showed up, even his damn shadow. Totoo nga na inabando na niya ako.

Ang liit tuloy nang tingin mo sa sarili ko. Para tuloy akong aso na dalawang taon nang nakatali, pero walang nag aalaga.

Sounds funny, right? That’s how my marriage life became after what I did. Baka nga karma ko ‘to, eh. Masiyado kasi akong desperada.

I can’t believe na papangatawanan niya ‘yong sinabi niyang hindi ko na siya makikita. I thought it was a plain joke, but no it wasn’t. I admit that until now, I’m craving for his presence.

Gamit ang apilyedong Friàs, marami pa rin ang nagtatanong sa akin kung nasaan siya. I’m tired of lying, telling them that he was busy working abroad.

Everytime there’s an event like parties and ball, nahihirapan din ako. Wala na nga akong partner madalas, tapunan pa ng mga katanungan tungkol sa asawa kong naglaho ng parang bula.

Siguro nga, normal nalang sa akin ang mga tanong. Bukod sa ibang marami pang sinasabi.

Honestly, I know where he is. Nasa abroad siya at nagpatuloy sa pag work doon kaysa rito. Well, wala nga naman ako roon kagaya ng gusto niyang mangyari. Siguro, he’s craving for a peaceful life and working space.

Hindi niya rin naman ako kinalimutan. Ang pagpapadala niya ng pera para sa akin ay hindi pumapalya. Meaning, he didn’t abandoned me completely. Kinikilala niya parin siguro ako as his wife, sa papel nga lang.

Sure he knew it, abogado siya kaya alam na alam niya ang gagawin niya. Iyon siya, eh.

I followed him. I used all my connections to trace where he is. Mula sa perang pinapadala niya sa akin, nahanap ko kung nasaan siya.

But I choose to let him do what he wanted, baka kasi itaboy niya nanaman ako kagaya ng dati.

I put some tea on my cup, and walk towards the terrace. Maganda ang weather ngayon, bagay sa nararamdaman ko ang cold weather.

Mama’s Calling...

I put my tea on the top of my mini table, and get my phone. Nakapatong lang ‘yon sa table kaya madali kong nakuha. I answered the call immediately, para naman hindi ako masabihan ng lagi akong busy.

“Selette, pumunta ka sa kasal namin ng papa mo ah?”

I can feel it. Kinikilig siya sa silver wedding nila ni papa. As much I wanted not to be bitter, hindi ko magawa.

Why does people around me have a better relationship? Totoo ba ‘yong tamang tao?

“Sure, ma.”

Napatitig ako sa kawalan nang maalalang mayroon pa akong mga kailangang gawin. I still have responsibility as a daughter, for them.

I rarely visited their new place kasi sa Baguio ‘yon located. Unlike sa mansion, nasa Southern lang. Years ago, my parents decided to get back there since wala na ‘yong care taker.

Everytime na may event like birthdays, balls, or fiesta lang ako nakakapunta. Since mom and dad always gave me an invitation. Well, who am I to say ‘no’ and ‘sorry, I’m busy.’?

And if I’m not mistaken, ikakasal ulit sila sa Cathedral kasama ng magarbong handaan para sa kanilang mga minamahal ng tao sa community.

Alam ko namang hindi sisipot si Yael. I already asked mom na if he visited them, ‘wag na akong iinvite.

They never asked me why kaya okay lang sa akin. The last time he visited his parents in a week, nasa Italy ako na destino for our Travel Vlogs Project since may sarili na akong show sa TV.