Forging Fidelity

12

Another year passed, tuloy tuloy pa rin ang buhay ko. I already stopped my therapy since busy na ako palagi sa work.

Napansin ko rin na hindi na ako masiyadong lugmok since Bench passed away, and that is a year from now.

Babang luksa ngayon ni Bench, so I went off columbarium where his ashes remains.

“Hey, It’s my birthday today,”

Nagsimula akong maglagay ng bulaklak sa vase na maliit, katabi ng lagayan niya ng abo.

“Sayang lang, kasi I will celebrate this day without you. Pero it’s okay,”

I looked at his name imprinted in niche, hinawakan ko ‘yon. Laking pasasalamat ko na hindi ko na kailangan mag break down ngayon, unlike before.

“Thank you for helping me. I think I got freed from this feelings simula noong dumating ka. I forgot everything, you helped me.”

Totoo ‘yon, Bench helped me. Kung hindi dahil sa confusion, baka hindi ako nag seek ng guidance sa Psychologist.

Nagpaalam na ako sa kaniya bago ako lumabas ng place, pagkatapos ay bumalik sa loob ng kotse pauwi ng bahay.

I don’t feel like working today, kaya tumambay na lang ako at nanood ng netflix.

Saktong katatapos lang ng palabas nang marinig kong nag ring ang phone ko. I swiped and saw the caller ID. Galing ‘yon kay mama.

“Happy birthday to you,”

It’s not just mama who sang, marami sila. Kasama roon ang boses ni papa, at ng mga kasambahay.

I miss them.

“Happy Birthday, our Selette. I’ve been calling you multiple times pero hindi mo sinasagot.”

Kahit sa tawag, alam kong naka pout si mama. Simula noong namatay si Bench, subsob talaga ako sa therapy at trabaho. Hindi na nga ako makabisita sa kanila, eh.

“B-busy lang po, ma.”

Busy naman talaga ako, lalo na’t there’s another branch to be open sa Palawan. Kailangan ko ‘yong asikasuhin.

“Wala ka namang gagawin today right? Ipapasundo kita, hindi ako papayag na hindi ka magcelebrate.”

There’s no birthday for me without a celebration. Simula nang alagaan ako ng Friàs, hindi sila nakalimot sa birthday ko.

“Ma—”

Hindi ko na natapos ang sasabihin dahil wala nang ingay sa kabilang linya. I looked at my phone and rolled my eyes because it shuts down.

“Sana hindi siya pumunta.”

Naligo na ako at nag impake agad. I knew mom, mabilis lang ‘yon kapag ipapasundo ako.

Tama nga ako, dahil narinig ko na ang busina ng kotse bago pumasok at pumarada sa bahay ko.

Nero helped me. Kinuha niya ang mga dala kong maleta, pagkatapos ay inilagay sa compartment ng sasakyan.

Hinatid niya ako papuntang mansion ng mga Friàs, at doon naman ako sinalubong ng parents ko.

“I missed you,”

Nakita ko ang ngiti ni mama at papa habang sinasalubong nila ako, ganoon din ang mga kasambahay namin.

“Pahinga ka muna anak, mamayang gabi ay magpapa party ako.”

I didn’t know why I’m feeling this way. Nanliliit ako. People around me inside the mansion is very kind, kaya hindi ko maiwasang maramdaman na ma guilty dahil sa mga pinaggagagawa ko sa maynila.