HEDEF: MUTLULUK ' bxb

BÖLÜM 21

Ay uzun zaman sonra bölüm yazıyorum, yorum yaparak okumayı unutmayınız lütfen. Motive olursam daha fazla bölüm gelir <3

"Uğur, bana söylemek istediğin bir şey var mı?" Burcu hanım sinirden köpüre köpüre Uğur'a bakarken sakinliğini korumaya çalıştı, her ne kadar Akın'ın yalan söylediğini umuyor olsada Uğur'un böyle haylazlıklar yapacak potansiyelde bir öğrenci olduğunun farkındaydı.

"Ya ben yapmadım diyorum!" Uğur hayal kırıklığına uğramış gibi sesini alçaltarak ekledi. "Neden bana inanmıyorsun?" Kadın bakışlarını bu kez Akın'a çevirdi. 

"İftira mı atıyorsun, yoksa gerçekten bunu Uğur'un yaptığını mı düşünüyorsun?"

Akın bakışlarını kaçırdı. "Bilmiyorum... Yani iftira atmıyorum tabii ki ama onun yaptığını düşündüm. Başka birisi gelmiyor aklıma, birbirimizden pek haz ettiğimiz söylenemez." 

"Benim seninle bir sorunum yok!" Uğur kaşlarını çatarak kollarını göğsünde birleştirdi. "Başına taş düşse benden bilirsin çünkü erkeklerden hoşlanıyorum değil mi?!"

Akın uzunca bir süre yanında oturan Uğur'a baktıktan sonra Burcu hanıma döndü. "Özür dilerim, kimin yaptığını bilmiyorum. Uğur yapmamış olabilir."

Burcu hanım Uğur'un yüzündeki zafer kazanmış ifadeyi ucu ucuna yakalayabildi, onun yaptığından emin olduktan sonra derin bir nefes alarak şakaklarını ovdu. "Uğur, uzaklaştırma alacaksın." Cidden daha ne kadar ileri gidecekti? Gözünün önünde olursa belki uslu bir çocuk olur diye düşünmüştü ama tam tersine Uğur daha da yaramaz olmaya başlamıştı. "Akın seninde velin gelecek."

"Ne demek uzaklaştırma alacağım? Söyledi ya işte benim yaptığımdan emin değil!"

"Aptal yerine koymaya çalıştığın kişinin seni yakından tanıdığını unutmamanı öneririm Uğur, yaptığını biliyorum."

"Yapmadım diyorum!"

"Bağırman seni haklı yapmayacak o yüzden sessiz ol ve cezanı kabullen, olması gerektiği gibi."

Uğur derin bir nefes alarak başını öne eğdiğinde Akın hafifçe öksürerek dikkatleri üzerine çekmeyi denedi. "Ailem gelmek zorunda mı?"

"Gelelim sana, her ne kadar Uğur'un kabahati büyük olsada-"

"Ben değilim diyorum!" Burcu hanım onun son çırpınışlarını görmezden gelmeye karar vererek lafına devam etti.

"Bu onu dövebileceğin anlamına gelmiyor, değil mi?" 

"En azından o şeyi çantamda bulduğunuzu söylemeseniz?"

"Ne sebeple kavga çıkardığını söylememi istersin? Kimse için yalan konuşamam kusura bakma Akın, ailene haber ver yoksa bizzat kendim haber vermek durumunda kalacağım."

"Ailem eski kafalı insanlar, yalvarırım size. Eğer babam bunu duyarsa beni dinlemez bile, yargısız infaz yapar. Hocam, gebertir beni!"

"Sanki kendisi çok farklı." Uğur güldü ve ayak bileğini dizinin üstüne atarak geriye yaslandı, evet belki uzaklaştırma alacaktı ama Akın şerefsizine ders verecekse bununla bir sorunu yoktu. 

"Özür dilerim, hatalı olduğumu kabul ediyorum." Oturduğu yerde yan dönerek Uğur'un bakışlarını yakalamaya çalıştı. "Çantama o şeyi koyduysan bile önemi yok çünkü seni kışkırtıp durduğum için bunu hak ettim." Uğur rahatsızca yerinde kıpırdandı. 

"Koymadım dedim ya."

Burcu hanım kaşlarını çatarak Uğur'a baktı. "Eğer Uğur yaptığı şeyin sorumluluğunu alma cesaretini gösterirse aileni aramaktan vazgeçebilirim Akın."