Binbaşı Ve Yüzbaşı / Tamamlandı / Düzenlendi

11.Bölüm-Düzenlendi

Biz ne yapacağız? Ben Açelya'yı böyle görmeye dayanamıyorum. O bu haldeyken ben her ayağa kalktığımda onu üzecekmişim gibi geliyor. Belki de zaten üzülüyordur.

...................

2 Ay Sonra

Açelya Öztürk'ten

Sizce ben operasyonda vurulup, düşünce kafamı çarpıp, hastanede bir daha yürüyemeyeceğimi öğrendikten sonra sevdiğim adama açılmış mıyımdır? Bence bunu yapmışımdır.

Bu 2 ayda hiçbir şey değişmedi. Sadece Alkın 5-6 kez operasyona gitti, geldi. Ben fizik tedaviye gitmeme rağmen hala hiçbir şey yapamıyorum. Bir de ben süresiz izne ayrıldım. Belki tekrar yürüyebilirim umudu ile. Belki tekrar operasyonlara gidebilirim diye. Ama sanırım biraz umutsuz vakayım. Birazdan Alkın gelecek ve beraber fizik tedaviye gideceğiz. Hah iyi insan lafın üstüne. Kapı çaldı. Şu an kalkıp açmayı çok isterdim.

"Sevgilim özür dilerim. Anahtarım olduğunu unuttum. Bir anlık boşluğuma geldi." Kıyamam ya. Alışacaksın!

"Bir şey olmaz. Hadi gidelim."

"Tamam. Bekle elimi yıkayıp geliyorum. Sonuçta işten geldim." 

Yaptığı hatayı sonradan fark etti sanırım. Bakışlarından belli. Yani her seferinde resmen daha nasıl yürüyemediğini ve asker olamayacağını yüzüne vururum diye itinalı bir çalışma gerçekleştiriyor. Ama şimdi ne desem nafile. Onun için de zor tabi. Benimle uğraşmak! Alkın geldi, beni kucağına alıp dışarı çıktık. Her ne kadar tekerlekli sandalye kullanmakta ısrar etsem de ANLAMIYOR Kİ! Yok ben yanındayım da tekerlekli sandalyeye ne ger var da şu da bu da! Vır vır başımın etini yedi. O an dedim ki Allah'ım nereden konuştum ya ben? Hiç konuşmadan fizik tedavi merkezine vardık. Alkın gelip kapımı açtı.

"Ne de centilmensin sen öyle. Beni kucağına da alır mısın? Yürümeye çok üşendim." Resmen ağlanacak halimize gülüyoruz ya. Alkın da o an kahkaha atmaya başladı. Hayır ne yani bu kadar komik olan?

"Ağlanacak halimize gülüyoruz resmen!" Ne?

"Yemin ediyorum Alkın kalp kalbe karşı. Aynı cümle az önce aklımdan geçti."

"Ruh ikiziyiz işte sevgilim."

"Hadi hadi çok konuşma gidelim bir an önce!"

"EMREDERSİNİZ KOMUTANIM!" Yine yaptı. Yüzüne boş ama üzgün bir şekilde baktım. Nasıl yaptım diye sormayın!

"Tamam! Artık gidelim." dedim kendini kötü hissetmesin diye ama sanırım aksi işe yaradı. Yüzündeki ifadeyi tanımlayacak kelime bulamıyorum. Pişmanlık, üzüntü ve daha niceleri... Arabadan indik ve merkeze sonunda girdik. Yürümememe rağmen çok yorucuydu. Bu tedavilere 2 yıl falan daha devam etmemi söylediler. Asker olduğum için daha çabuk iyileşirmişim. Ama.... Bir daha mesleğimi yapamazmışım. Herkes benim ne kadar inatçı ve dediğini yapmadan rahat bırakmayan biri olduğumu bilir. Ama demek ki doktorlar bilmiyor. Nessun problema, öğretiriz.

2 Yıl Sonra

"Alkın hadi artık! Alt tarafı üstünü değiştireceksin! BEN AŞAĞIDAYIM"

Bu sefer gerçekten çok şey değişti. Tabi ki yüksek miktarda inadım ile 1 yılın sonunda bir yerlere tutunarak yürümeye başladım. 2. Yılda ise askerliğe geri döndüm. Hani dönemezdim? Ha bir şey daha var. Biz Alkın'la evlendik! Babam ne kadar itiraz etse de bir şekilde ikna ettik. Çok oldu ama 2 şey daha var. Önce kötü haber. Annemi öldürülme olayını adamlardan kaçtığımı beni kurtaranın Alkın olduğunu hatırladım. Yıllar önce gördüğüm rüya meğer gerçekmiş! O adam da Alkın'mış. Neyse bunlara çok takılmayıp neticeye odaklanalım. şimdi iyi haber. Ben 2 haftalık hamileyim. Dün öğrendim. Daha hiç kimseye söylemedim. Yarın Alkın ile yıllar sonra ilk kez operasyona gideceğim. Şimdi söylersem babam da o da beni kesin göndermez. Bu yüzden haftaya söylemeyi düşünüyorum.

Oy vermeyi unutmayın...