BİR TUTAM SEN

11 Yıl

Kayboldu ya hani bir kolye bırakıp. İşte o kolyenin sahibi gelmiş.

Hem de buraya , Denizli'ye...

11 yıl sonra...

Onu sevdiğimi ve bu kadar zamandır onu beklediğimi bilseydi ne derdi acaba ? Ben özür dilerdim. Geçen 11 yılın her günü için özür dilerdim.

Peki o yolda gördüğüm çocuk muydu ki acaba?

Evet...

Kalbime söz geçirebilsem keşke. Şu an o kadar hızlı atıyor ki anlatamam. Abim duyuyor mudur ki acaba kalp sesimi?

"Mısra. İyi misin ? Ne oldu? "

Gelen sesle abimin hala yanımda olduğunu fark ediyorum.

"Niye kendi kendine konuşuyorsun kızım?"

Ney?

Allahım duymamış olsun. Lütfen!

"Ne duydun ? " dedim hemen yerden kalkarak. Yarım saattir yerde oturmamış da havalarda uçuyormuş gibi hissediyordum.

Abimin yüzüne dehşetle baktım. O da bana mal mal bakıyordu.

" 11 yıl, özür , Denizli'ye , kolye, kaybolmak , yolda gördüğüm çocuk gibi şeyler söyledin. "

Oh iyi onu söylememişim.

"Neyi söylememişsin ?"

Abime bakıp olayı kavramaya çalışıyorum. Ben yoksa son söylediğimi de mi dışımdan söyledim.
E yuh ama.

"Mısra, neye yuh. Kızım sen cidden kafayı yedin. Bana da bi söylediklerinin anlamını açıklasan."

Ben niye her şeyi dışımdan söylüyorum ki.

" Arızalı bir malsın da ondan."

Sonra odadan çıkıp tam kapıyı kapatacakken tekrar girişten uzanıp bana baktı.

" Yok cidden iyi değil bu, annemlerle bir konuşayım durumunu..."

Koridorda konuşmasını duyunca odadan uzaklaştığıni anladım.

Emin olunca da odanın dört bir yanında zıplamaya başladım.

" Geldi , geldi , geldi, o geldi! Geldi, geld-"

"Mısra sus artık! Ders çalısacağım. "

Tehlikeli abimin hemen yan odamda ikamet ettiğini hesaptan çikarmış gibi odada deli gibi tepiniyordum ben de tam.

Cidden.

Ben niye bu kadar sevindim ki ?
O beni bu kadar önemsemiş midir ki acaba?

Muhtemelen şu an adımı bile hatırlamıyordur.

Neyse ben oturayim da icine ettiğim moralimle iki test çözüp şu konu tekrarı kısmıni halledeyim. Sınava az kaldı.

▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎

Akşam abim annemle babama onların geldiğini büyük bir hevesle anlatmaya başlıyor. Tabi bu ayrıntıları ben de yeni duyuyorum.

"Yeşil Tepedeki spor salonuna gidip mac yapacaktık. Karşı takım bizim bir öte mahalledeki okuldaki arkadaşlardı."

"Eee?" Dedi annem.

" İşte biz maç için karsı takımı bekliyoruz. Aynı zamanda da niye gelmedi bu gereksizler diye söylenmeye de başladık tabi. "

"Gereksiz denmez oğlum . Olayı anlatacağın yerde milletin dedikodusunu yapman çok yanlış."

" Ama anne sen de bölmesen olmaz." Diye mızmızlandi abim.