CHAPTER 11 (Part 1)
Alexis Chey's POV
Pinarada ko na ang motor ko sa likod ng isang lumang tangke. Time check. 0400 hrs. ayos na din, hindi pa maliwanag.
Madali akong nakapasok sa loob dahil na rin sa tulog ang ilang bantay sa may entrance. Alam nyo yung pakiramdam na kating kati na akong pagsusuntukin yung mga panget na yun.
Dahan dahan akong naglakad sa hallway. May ilang ilaw ang nakabukas.
"HOY! Anong ginagawa mo?" napalingon ako ng di oras sa pagsigaw nung lalaking may bonet. Mabilis siyang tumakbo papalapit sa akin. Si sinuntok niya ako pero agad akong nakailag, sinipa ko siya sa tiyan. Napaatras siya. Sinuntok niya ulit ako pero sa pagiwas ko ay sa tiyan naman ako tinamaan. Napaatras ako sa sakit. "Shit" . Papalapit na ulit siya sa akin pero sinipa sinuntok ko siya sa kanyang mukha at sinipa sya sa 'the part where it hurts the most' at ayun. Tulog ang pangit.
Tinignan ko ang orasan, I have no ime left. Agad kong tinungo ang kuwartong kagabi ko pa minamanmanan. Hinalungkat ko ang mga drawer isa isa. Masyadong madaming useless files. May nakita pa akong Rated SPG magazines. Uggh boys!.
Finally! I saw it near the office table. Mga records ng kanilang transactions at ang mga iniimport at ini-export. Ang dami! Pero ang nakaka-dismaya ay mga code names ang gamit ng kanilang mga kanegosasyon. But it's better than nothing.
I really do believe in the saying na mas madaling pumasok pero napakahirap lumabas. Pagkabukas ko ng pinto may nasa 9 hanggang 12 na lalaki ang naka-ambang buti nalang at naka-iwas ako sa unang sumuntok. Wala na akong choice kaya hinugot ko na ang baril ko na naka-suksok sa right leg ko at sinimulan ko na silang pagbabarilin isa isa. I'm not that much killer kaya sa mga lethal spots lang, malas nalang nila pag hindi sila naaksyonan agad. Tsk tsk mga kawawang nilalang.
Going out of te building is even more harder. Ang dami nang nakabantay. I tried my best to get out of the building but unfortunately few men have noticed me kaya nakaipagpalitan ako ng putok sa kanila. Bago pa man ako makasakay sa motor ko ay nadaplisan ako sa braso.
BINABASA MO ANG
Monster Hearts
RomanceMay mga taong umaalis at may mga taong dumadating. Lahat ng ito ay may dahilan. Ang buhay ng tao ay parang isang malaking waiting shed. Madadaanan ka ng sandamakmak na tao, may ibang titigil at makikisilong, may ibang titigil upang makihintay, may...
