birileri ve gürültüleri

hiçten bir şey

bazı geceler eski yazılarımı okuyorum, bir yabancının yazdıklarını okurmuş gibi. o hisleri hiç anımsamıyorum, o satırları yazan kızı tanımıyorum. eskisi gibi melankolik ve intihara meyilli olmadığımı farkettim. ama mutlu da değilim. yalnızca hissizim. bu hissizlik satırlarımı süslemiyor, gözlerimi doldurmuyor ve yanaklarımı gülmekten ağrıtmıyor. bu hissizlik yaşamıyormuşum gibi hissettiriyor. ölmek için güzel bir günmüş gibi, ya da ölsem de her şey aynı kalırmış gibi. çünkü zaten kimsenin hayat tablosunda bir fırça darbesi değilim. kimsenin perdesiyle dans edip odasına güzel kokular gönderen o rüzgar değilim. kimsenin gözlerini buğulandırıp yanaklarından süzülen gözyaşı ve aynı gözlerin kısılmasına sebep olan kahkahalar değilim. hiçim. hiçten bir şeyim.

otuzkasım-