birileri ve gürültüleri

hisler mabedi

ağladığında yanında kim vardı. başın döndüğünde, bileklerindeki güç çekildiğinde, ayağa kalkamayacak durumda olduğunda yanında kimler vardı. kimse. annen bile yoktu. seni o sıcak yuvandan, rahminden mahrum edip dünyanın kirli ellerine bıraktılar. yalnızsın. yalnızlık çok karanlıktır. soğuktan gözyaşların kurudu, kemiklerin sızım sızım sızladı. acı çekmeden öğrenemezsin yaşamayı. arkadaşların nerede, değer verdiklerin. incinmesin, gönül koymasın diye geceni gündüzüne kattıkların incitmedi mi en çok seni. düştüğünde yanında yoklardı, neden. çünkü asıl çelme takanlar onlardı. bağcıklarını birbirlerine bağlayıp seni yüz üstü bıraktılar. buna rağmen gülmedin mi yüzlerine. iyi misin diye sorduklarında bir şeyim yok diyen sen değil miydin. bunu sen istedin. sesini çıkarmadın, hakkını savunmadın, kalp kırmadın. onlar gibi olamadın, bu yüzden kaybettin. iyiler hiçbir zaman kazanmaz, galibiyet istiyorsan kötülüğü öğrenmek zorundasın.

üçeylül-