her gece intiharıma yeni ayrıntılar ekliyorum. izlediğim filmde, dinlediğim şarkıda, çizdiğim resimde bir şeyler bana sürekli bunu fısıldıyor. ölüm. ölüm. ölüm. intiharımı o kadar çok hayal ettim ki bir gün gerçek olacak. onu yazdım. onu çizdim. onu canlandırdım. onun üzerine gecelerce ağladım. ona sebepler buldum. ona noktalar koydum. onun altını defalarca çizdim. intiharıma bir gün bile verdim. onu bir tarihe hapsettim. eğer ölürken ellerimde güç kalacak olsaydı onun fotoğrafını bile çekerdim. intiharım bunca uğraşıma karşılık gerçekleşecek. bana söz verdi. tam on beş sene sonra doğum günümde öleceğim. fazla klişe olacak ve belki otuz yaşında hayatım mükemmel olacak. kim bilir. belki daha erken öleceğim. belki intihar etmek ölmeye yetmeyecek. ne fark eder ki. on beş yıl sonraki hâlim ya geçmişe dönüp ne kadar aptal bir genç kızdı diyecek ya da o yaşta bile kendisi için bir ışık olmadığının farkındaydı. zaman aleyhime işliyor, tik tak.
onyedişubat-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
