თოთხმეტი/Fourteen

IV

-ალბათ ხვდები, რომ უნდა ვისაუბროთ.-სახლში შესვლა დააპირა გუკმა. თეჰიონს სახლში ჩამოკიდებული ფოტოები და მოხატული კედლები გაახსენდა.

-მანდ გაჩერდით. მიულაგეველია სახლი.

-შენი სახლის სანახავად არ მოვსულვარ.

-ბიძია თეჰიონ დავიღალე.

-მაპატიე ანა.

-კაფეში წავიდეთ, ჩაიცვი დაგელოდებით.

თეჰიონმა ტანზე დაიხედა, ჯინის გამოგზავნილი უნიქოდნის პიჟამა და ამავე პრინტის ჩუსტები ეცვა. იფიქრა კარის დაკეტვა უღდელობააო, კარი ღია დატოვა და ოთახში გავიდა გამოსაცვლელად.

-ის უფრო გიხდებოდა ბიძია.-თეჰიონმა საპასუხოდ გაუღიმა ბავშვს.

-ანა რას მიირთმევ?-ანამ მენიუ აიღო და კითხვა დაიწყო.

-შოკოლადის ლავა ქეიქი და კაკაო მა.

-შენ თეჰიონ? ყავა?

-საღამოა ყავას არ ვსვამ. მწვანე ჩაი იყოს.

თეჰიონის სახლთან ახლოს კაფეა. კაფე 90 იანების სტილშია გაწყობილი. ბუხრის თაროზე შავ-თეთრი ფოტოები ჩამოეკიდათ, ზოგიც ჩარჩოთი დაედოთ. კაფეში ბავრი მაგიდები იყო და რამდენიმე დივანი. გარეთ დადგმულ დივნებზე პლედებიც იდო. ტრიოს შორის სიჩუმე ჩამოვარდა, მხოლოდ ანას ღეჭვის და კაკაოს ხრუპვის ხმა ისმოდა.

-რაზე საუბრობდა დედაჩემი?-გუკმა ანას ტუჩის კუთხესთან შოკოლადი ცერით მოწმინდა.

-არ ვიცი.-ჩაი მოსვა კიმმა.

-იცი, თვალებზე გეტყობა.-ანა თეჰიონს მიაშტერდა, აინტერესებდა სად ეწერა ტყუილი.

-ბიძია თეჰიონ, მამასთან ერთად ფოტოები როდის გადაიღე?-თეჰიონს ჩაი გადასცდა.

-რა?

-ბიძია თეჰიონის სახლში დავინახე. ბიძია თეჰიონს ლოყაზე კოცნიდი.

-ანა რას ამბობ?

-რაც დავინახე იმას მამა.-ჯონგუკმა თეჰიონს გახედა.