თოთხმეტი/Fourteen

XII

-თეჰიონ ჩრდილში დავჯდეთ.

-კალათი წამოიღე, ოღონდ ფრთხილად საჭმელია შიგნით.

-თეჰიონ ჩვენს მომავალ გეგმებზე მინდა ვისაუბროთ.

-რა გეგმებზე?

-მეგონა ჩემი ქმრობა გინდოდა.

-რათქმაუნდა მინდა.

-ამისთვის მზად ხარ?

-შენნაირი ლაწირაკისთვის?

-მაგ ლაწირაკის ქვეშ კვნესი ყოველ შემთხვევაში.

-მე დავწვები შენს მუხლებზე.-პლედი გააფინა თეჰიონმა.

სასიამოვნო გარემო იყო. მწვანე ხეები, ნაძვნარი, მწვანედ შეღებილი ბალახი. ნუ მოკლედ სამოთხე. შორიდან მდინარის ხმაც ისმოდა, თეჰიონმა რამდენიმე ციყვი დაინახა და ძალიან შეეშინდა. პლედზე იჯდა ჯონგუკი თეჰიონს თავი მის მუხლებზე ედო და შიგადაშიგ აკოცებდა ხოლმე მუხლთან.

-დაიღალე?

-მოდელად მუშაობა ადვილი არაა გუკი.-თეჰიონი ჯონგუკის მამის კომაპანიაში მუშაობდა მოდელად. რათქმაუნდა ჯონგუკმა ამის შესახებ ავარიის შემდეგ არ იცოდა რადგან მონაცემთა ბაზიდან თეჰიონის მონაცემები წაშალეს.

-ვიცი ძვირფასო.-ცხვირის წვერზე აკოცა.

-ცხვირზე ხალი გაქვს?

-სად?

-ცხვირზე?

-ალბათ ბუსუსია მომაშორე.

-არა ხალია.

-ალბათ.

-ლამაზი ხალია და გიხდება. შენ ყველაფერი გიხდება.

-მოდელი ტყუილად კიარ ვარ.

-უბრალოდ მამაჩემის კომპანიას არეკლამებ, დემნა გვასალიასთან კიარ მუშაობ.

-ჯონგუკ.

-გისმენ.-სენდვჩი გადაყლაპა გუკმა.

-დღეს სოიონს სამსახურში შვილი ჰყავდა მოყვანილი.

-მერე?

-პატარა გოგონა ჰყავს.

-მერე?

-5 წლისაა