იუნგი რაღაცას ხვდებოდა და საეჭვოდაც ეჩვენებოდა ჯიმინის მოულოდნელი შეხვედრები, ყოველ დილით მანქანასთან მიცემული ცივი ამერიკანო. რათქმაუნდა სასიამოვნოა როცა ვიღაც შენზე ზრუნავს მაგრამ არა ადამიანისგან რომელიც გამარჯობასაც არ გეუბნებოდა და მოულოდნელად ყავას გყიდულობს ცოტა უცნაურია. მას შემდეგ რაც ჯიმინმა აკოცა იუნგის ტვინი ამოუყირავდა. ყოველ ღამეს ამ კოცნაზე ფიქრში აღამებდა. საყვარელ ქალთან ყოფნის დროსაც ჯიმინის კოცნაზე ფიქრობდა. ერთხელ საკუთარ თავს სახეში უთავაზა ამის გამო. ცალკე ანაზე დარდობს. ამჩნევს რომ სკოლიდან ყოველთვის განერვიულებული მოდის მაგრამ მამამისს ამას არ ანახებს.
აღარც თეჰიონს ელაპარაკება და საკუთარ თავში ჩაიკეტა. სკოლიდან წამოღებულ ცუდ ენერგიას სახლის კართან ტოვებს და სახლში ისე შედის. როგორც უკვე გითხარით მამას ვერ ეუბნება. პირველ რიგში გაბრაზდება რათქმაუნდა და მეორე არ უნდა მამამისი სხვა ბავშვების მამებს გადაამტეროს ამდენი შეგნება აქვს. აღარც მამასთან მიდის კომპანიაში.
რაც შეეხება კომპანიას თეჰიონმა კომპანია დატოვა. უფრო სწორად ჯონგუკმა იაძულა გადატანითი მნიშვნელობით. საქმეს უმცირებდა, სახლში ადრე უშვებდა. ოფისის მაგიდაზე სექსსზე არაფერს ვამბობ. მოსწონდა მაგრამ არაკომფორტული იყო და დივანზე ვერ ეტეოდნენ.
-ანა მოსულა.
-ისტორია დაწერე?
-გამარჯობა.
-გამეცალე.
-შენმა გეი მამამ არ გასწავლა გამარჯობის თქმა?
-მამამისი მართლა გეია?
-არარსებობს დედამისს უღალატა?
-ანას ორი მამა ჰყავს?
-სამიც რომ მყავდეს ეს თქვენი საქმე არ არის.
-რას ნიშნავს არ არის ჩვენი საქმე? როგორ უნდა მოვახდინო სწავლაზე კონცენტრირება? როცა ვიცი რომ კლასში ასეთი მოსწავლე ზის?
YOU ARE READING
თოთხმეტი/Fourteen
Fanfictionფიკი შემქნილია მთლიანად ჩემი ფანტაზიით. ფოტოები არ მეკუთვნის მე. შეიძლება გაქვთ წაკითხული მსგავსი შინაარსის მაგრამ მე მაინც ვცადე ჩემი ვერსია.
