თოთხმეტი/Fourteen

V

-გამარჯობათ.

-დილამშვიდობისა.

-აქ რას ვაკეთებთ?-სკამზე მიესვენა თეჰიონი.

-ვსაუზმობთ, დილით ვერ მოვასწარით. შენც მშიერი იქნები შეუკვეთე რამე.-ჯონმა ყავა მოსვა.

ჯიმინი და ჯონგუკი ერთმანეთში საუბრობდნენ თეჰიონი კი თავ ბედს იწყევლიდა. ვინ ექაჩებოდა ენაზე?

-დებილო, დებილო, დებილო.-სარკეში ლანძღავდა საკუთრ თავს.

-ვინ უნდა გავაცნო ანას?

-ნამჯი? არა მაგას მისი გაჭირვებია ეჭვიანი შეყვარებული ყავს, თან ჰეტეროა.

-ჰოსოკი? მაგრამ ეგრე ახლოსაც არ ვართ.

-რას აკეთბ?-საპირფარეშოში ჯიმინი შევიდა.

-ენას ვიგლიჯავ.-ენას ხელი გაუშვა და გადაიბანა.

-რატომ?

-ამოსაძრობი მაქ.

-ჯონგუკთან წამოგცდა რამე?

-რაზე?

-ქალბატონმა ჯონმა მომიყვა შენს წარსულზე.

-შენღა მაკლდი.

-ჯონგუკი გეძებს.

-რა უნდა?

-მე რავიცი.-მხრები აიჩეჩა პაკმა და საპირფარეშო დატოვა.

-ნეტა რაუთხრა მოხუცმა.

_

-ქალბატონო ჯონ, კარგად ხართ?

-ჯიმინ გაათრიე ეგ ბიჭი ჩემი სახლიდან.

-წავიდა უკვე.

-ეგ ის ბიჭია ჯონგუკს ამნეზიამდე რომ ხვდებოდა. როგორ გაბედა აქ მოსვლა, საძაგელი ბიჭი.

_

-ჯანდაბა, სად არის.- გამწარებული ეძებდა გამაყუჩებელს ჯონი.

-თავი.-ტიროდა და ყვიროდა.

-მამა...

-ანა გადი აქედან.

-მაგრამ ცუდად ხარ.

-ანა გადი მეთქი.-7 წლის მანძილზე პირველად უყვირა შვილს.