One Shot Collection - Μαθιος/Βασιλική

Οταν ο κόσμος παλεύει να ισορροπήσει, όταν ο κόσμος καίγεται.

Έξαλλη. Πραγματικά ήταν έξαλλη. Δε μπορούσε να χωρέσει το μυαλό της αυτό που μόλις πριν λίγο είχε πει ο Κώστας....ώστε η Άσπα ήταν! Με την Άσπα τα είχε ο Στεφανής! Και φυσικά ο Μαθιος το ήξερε, ήξερε ποια ήταν και της το έκρυψε! Βάδιζε γρήγορα, με τις παλάμες τις σφιγμένες σε γροθιές και το αίμα της να βραζει. Είχε τόση οργή...τόση οργή! Για την Ασπα, για τον Στεφανη, για τον Μαθιο, για τον ίδιο της τον εαυτό...Έπρεπε κάπου να ξεσπάσει...σε κάποιον που να το άξιζε, που της είχε πει επίσης ψέμματα. Για μια στιγμή μονο δίστασε, νωρίτερα το πρωί είχαν ήδη έναν τσακωμο, ο οποίος ευτυχώς δεν διήρκεσε σχεδόν καθόλου -ευτυχώς. Ένας δεύτερος κύκλος δεν θα ήταν ιδανικός, σίγουρα και δεν ήξερε αν είχε τις αντοχές και ούτε ήθελε να τον ταράξει πάλι και τον Μαθιο. Μα ο θυμός της...η αγανάκτηση της...
Τον είδε να φτιάχνει κάτι στην πόρτα μα πριν προλάβει να πλησιάσει αρκετά το μικρό σπιτάκι, δεν κρατήθηκε.
-Μιλάς εσύ για προδοσία! Τόλμησες εσύ να μου μιλήσεις για προδοσία και να με διώξεις κιόλας!!
Στάθηκε μόλις ένα βήμα μακρυά του και τον κοιτούσε με μάτια που γυάλιζαν από θυμό, μα και εκείνος δεν πήγαινε πίσω -πιο ήρεμος αλλά ακόμη έτοιμος για επίθεση προσπαθούσε να καταλάβει πως βρέθηκε να κατηγορείται. Ήξερε πως η Βασιλική δε του έφταιγε τόσο όσο της είχε καταλογίσει, το είχε γρήγορα καταλάβει και την ειχε προλάβει έξω -ευτυχώς, μα τι έγινε πάλι? Δεν είχε λήξει το θέμα νωρίτερα?
-Ιντα λες? Τι έπαθες?
-Ήξερες για την Ασπα και τον Στεφανή! Ήξερες οτι με αυτή τραβιοταν και το έκρυψες! Μου είπες ψέμματα! Παρόλο που ήδη είχες κρύψει την απάτη, παρόλο που όταν το ανακάλυψα μου είπες πως το έκανες για να μην με πληγώσεις, είπες πάλι ψέμματα! Πάλι! Όταν σε ρώτησα αν ηξερες ποια ήταν, αρνήθηκες ότι το έκανες! Και τολμας εσύ να μου μιλάς για προδοσία! Αυτό τι είναι, Μαθιό?! Προδοσία δε λέγεται?!
-Ωπα, ωπα γιατί πήρες και φορά. Τι συγκρίνεις τώρα? Την γκόμενα του Στεφανή με το με ποια τραβιεται ο αδερφός μου? Βασιλική, έπρεπε να ξέρω, αυτό είναι ζήτημα τιμής της οικογένειας μου!-
-Και το αν και με ποια με απατούσε ο άντρας μου είναι ζητημα δικής μου τιμής, αλλά προφανώς αυτό το παραβλέπεις! Όλο το χωριό θα με σχολιάζει ήδη!
-Δεν παραβλέπω τίποτα, σου είπα το έκρυψα για να μη σε πληγωσω, έτσι και αλλιώς τι σημασία είχε μου λες, τι θα μπορούσες να κάνεις?! Τι σε νοιάζει πια με ποια ήταν αυτός?! Αλλάζει κάτι?
-Έπρεπε να ξέρω!
-Τίποτα δεν αλλάζει! Ενώ εγώ μπορώ ακόμη να κάνω κάτι, αυτή η σχέση του αδερφού μου πρέπει να τελειώσει αλλιώς να μας αδειάζουν τη γωνία!
-Είναι αδερφός σου, Μαθιο, δεν μπορείς να τον διώξεις! Και το τι θα μπορούσα να κάνω αν ήξερα, δικός μου λογαριασμός, έτσι πάντως δε θα το άφηνα! Ξεχνάς ότι είμαι και εγώ από την Κρήτη, η τιμή είναι και για μένα εξίσου σημαντική! Ξεχνάς και το τι θυσιασα προφανώς...
-Δεν σε υποτίμησα, Βασιλική. Μα σημασία δεν έχει πια καμια και τότε που το έμαθες, τι θα κατάφερνα με το να σου πω ποια ήταν? Τίποτα!
-Τουλάχιστον δε θα μου έλεγες ψέμματα για δεύτερη φορά πάνω στο ίδιο θέμα!
-Τι συγκρίνεις τώρα? Ήρθες εδώ να μου κάνεις κήρυγμα για τον ηλιθιο τον Στεφανή και την Ασπα ενώ συμβαίνει ο,τι συμβαίνει με τον Αστέρη?! Μπροστά σου απορούσα το τι ηθελε ο Πέτρος και πήγε και πλακωθηκαν και εσύ έκανες την ανήξερη! Τι θα συνέβαινε αν δεν φτάναμε εγώ και ο Παντελής ε? Αν ήξερα, θα το είχα αποτρέψει! Κινδυνεύουν και ζωές εδώ, Βασιλική, αίμα χύθηκε ανάμεσα στις δύο οικογένειες, αίμα ανθρώπινο!
-Και με το να τον διώχνεις, νομίζεις καταφέρνεις κάτι? Και αν τον κυνηγήσουν που την έκλεψε?
-Αυτό να το σκεφτόταν μόνος του! Δικές του επιλογές, δικά του προβλήματα!
-Τώρα μιλάει η οργή, Μαθιό, τίποτα δε θα άφηνες να συμβεί στον Αστέρη!
-Ναι, είμαι οργισμένος, Βασιλική! Με όλους! Ψέμματα μου λέγατε, θέατρο μπροστά μου, ακόμη και εσύ!
-Και εσύ το ίδιο έκανες με την Ασπα και τον Στεφανή!
-Μη τα συγκρίνεις! Μη τα συγκρίνεις! Ξέρεις γιατί το έκανα, σου το είπα εκατό φορές! Για εκείνον λόγος να πληγωνεσαι δεν υπάρχει, είκοσι χρόνια ήταν αρκετά!
-Είναι ο άντρας μου, Μαθιό!
-ΗΤΑΝ ο άντρας σου, Βασιλική! Είναι νεκρός τώρα! Σε αντίθεση με τον Αστέρη που ζει και βάζει φωτιά σε δυο σπίτια και εσύ δεν είπες λέξη!
-Πότε να έλεγα, Μαθιό?! Στο νοσοκομείο το έμαθα! Ο Αστέρης ζήτησε χρόνο, περίμενα να γίνει καλά το χέρι του, να ηρεμήσετε και εσείς και μετά έμαθε η μάνα σου για μας! Βάλε και τον νεο σου ξαδερφο, πότε ακριβώς να στο έλεγα?!
-Δεν ξέρω! Να μου το έλεγες, όμως, έπρεπε! Έστω όταν σου έλεγα τον προβληματισμό μου! Με δούλευες, Βασιλική!
-Δεν ήθελα να σε ταράξω άλλο, έπεσαν όλα μαζί! Και στο κάτω κάτω δεν ήταν δικό μου μυστικό! Σωστά? Έτσι δε μου είχες πει και εσύ τότε με τη Στέλλα και τον αδερφό σου? Που δε μου το είχες αναφέρει ποτέ? Εδώ,βέβαια, δε μου είπες ποια ήταν η ερωμένη του άντρα μου, τι λέω..
Ο Μαθιος μπήκε μέσα στο σπίτι γυρίζοντας τη πλατη του στην Βασιλική και πήρε μερικές βαθιές ανάσες σε μια προσπάθεια να ηρεμήσει. Η κοπέλα τον ακολούθησε και έκλεισε την πόρτα πίσω τους. Όσα νεύρα και αν είχε,δεν αντεχε να τον βλεπει να βασανίζεται.
-Μαθιο, άκουσε με. Δε σε δούλευε κανένας. Έπεσαν όλα μαζί και ξέραμε ήδη την αντίδρασή σου, χρόνο-
-Τι χρόνο? Τι, θέλατε να κερδίσετε χρόνο για ποιο λόγο? Νομίζεις θα το δεχόμουν αργότερα?
Δεν φώναζαν πια μα η ένταση ήταν ακόμη πολλή ανάμεσα τους -και οι δύο είχαν σωστά και λάθη, δίκιο και άδικο μα περισσότερο είχαν και οι δύο άλλες, βαθύτερες σκέψεις πίσω από αυτά που έλεγαν, σκέψεις βασανιστικές που ήταν έτοιμες να εκραγούν.
-Δεν ήθελα να καταρρεύσεις, Μαθιό. Και ήθελα να δώσω ανάσα στον αδερφό σου. Κατάλαβε με.
-Δε μπορώ. Δε μπορώ, Βασιλική, κανέναν σας δε μπορώ να καταλάβω! Πώς το δέχεσαι, μου λες? Ο πατέρας μου, Βασιλική, ο πατέρας μου θυσιάστηκε στο βωμό αυτής της βεντέτας, κοπέλι ήμουν όταν τον έχασα, όταν με στιγμάτισε το στίγμα του γιου του φονιά! Ο Αστέρης ήταν μικρός και ποτέ του δεν ανέλαβε την ευθύνη όπως την ανέλαβα εγώ! Σε μένα έπεσαν όλα, την απώλεια αυτή εγώ την πλήρωσα περισσότερο και δε δέχομαι ούτε τώρα, ούτε ποτέ να την ατιμαζουν με τέτοιο τρόπο! Εγώ πάντα την οικογένεια έβαζα πάνω από όλα, ο Αστέρης μόνο τον εαυτό του, όπως φαίνεται. Έτσι έμαθε, βέβαια, ο "μικρός" έλεγα και ολο τον στηριζα και τον προστάτευα μα τελικά μόνο ενας ανώριμος ανεγκέφαλος είναι! Ας κάνει ο,τι γουστάρει αλλά μακρυά από εδώ, λοιπόν! Εδώ που είναι ο τάφος του πατέρα μου, τέτοια ατιμία δεν θα την επιτρέψω και ούτε θα θέσω σε κίνδυνο την υπόλοιπη οικογένεια εξαιτίας του! Και εσύ και ο Νικηφόρος Σταματακηδες είστε! Τι θα γινει αν πάρουν τα όπλα οι συγγενείς τους και έρθουν εδώ πάνω και είναι και το παιδί εδώ μου λες? Νομίζεις θα λογισουν που θα ρίξουν? Νομίζεις τέτοιοι έρωτες περνάνε τόσο εύκολα επειδή αγαπήθηκαν τα παιδιά. Και εγω σε αγάπησα, Βασιλική, με ολη τη δύναμη της ψυχής μου μα σεβαστηκα την επιλογή σου και την τιμή των οικογενειών μας και του παιδιού και το βούλωσα και έμεινα να υποφέρω, να πεθαίνω και από λίγο κάθε μέρα! Κάθε μέρα, είκοσι χρόνια και η άλλη δεν είναι εδώ ούτε έξι μήνες αλλά ο αδερφός μου είναι έτοιμος να μας τινάξει όλους στον αέρα για χάρη της!
-Θες να κάνουν τα δικά μας λάθη? Να υποταχτούν στα πρέπει, δηλαδή?
-Άλλο εμείς, άλλο! Βεντέτα δεν υπήρχε, αίμα δεν είχε χυθεί ανάμεσα μας, Βασιλική! Τι συνεχίζεις να τα συγκρίνεις? Εμείς κανέναν δε θα πειραζαμε! Εκείνοι, ομως? Τέλος πάντων, δεν έχει νόημα αυτή η συζήτηση. Συνέχισε να τους στηρίζεις όπως τους κάλυψες.
-Σταμάτα να με κατηγορείς για αυτό. Σου είπα γιατί το έκανα! Άλλωστε και εσυ είπες ψέμματα, οπότε ας τα αφήσουμε στην άκρη.
-Τι σε νοιάζει, μου λες? Ποια σημασία το όνομα της ερωμένης?
-Έπρεπε να ξέρω! Ήθελα να ξέρω!
-Γιατί? Γιατί,Βασιλική? Με οποια γουσταρε ας ήταν, δεν αλλάζει ούτε το τι έκανε, ούτε ότι πέθανε και τέλος!
-Δεν πέθανε, τον σκότωσαν! Και για μένα έχει σημασία το ποια τον είχε!
Το γελιο του Μαθιού άναψε φωτιά στη Βασιλική που ύψωσε ξανά τον τόνο της φωνής της.
-Τι γελάς? Αστείο είναι? Αστείο το βρίσκεις?!-
-Γελοιο το βρίσκω! Άκου εκεί ποια τον είχε!
-Άντρας μου ήταν!
-Το θυμάμαι, δε χρειάζομαι υπενθύμιση!
-Τότε τι βρίσκεις γελοίο?
-Το οτι σε νοιάζει τόσο. Αφού δεν τον αγαπούσες!
-Έμαθα να ενδιαφέρομαι για εκείνον. Μαζί του πέρασα τη μισή μου ζωή. Ήθελα να ξέρω ποια πήγε και βρήκε, τι είχε τέλος πάντων!
-Ζηλεύεις?
-Τι? Με κοροϊδευε μπροστά στα μάτια μου, Μαθιό! Και αυτή και αυτός, μου το έπαιζε φίλη!
-Άλλο ρώτησα.
-Σε αυτό που ρώτησες απάντησα!
-Όχι, δεν απάντησες! Τι σε νοιάζει ποια είχε την προσοχή του?
Ο τόνος του ήταν πιο βαθύς τώρα, πιο...σκοτεινός? Η Βασιλική σκέφτηκε λίγο το νόημα των ερωτήσεων του...βαθύτερες σκέψεις. Πάλη. Ήταν σαν να μενόταν μια πάλη μέσα του, ανάμεσα στον εγωισμό και τα συναισθήματα του, ήταν σίγουρη για αυτό μα..δεν έβρισκε τον λόγο.
-Μαθιό, δεν καταλαβαίνω τι θες να μάθεις. Ρώτα ευθέως. Εγώ ήμουν η γυναίκα του, εγώ θα έπρεπε να έχω την προσοχή του όπως αυτός είχε τη δική μου ακόμη και αν δεν το ήθελα πραγματικά.
Ο Μαθιος δεν ειπε λέξη, μόνο την πλησίασε αποφασιστικά και τη φιλησε αργά αλλά παθιασμένα. Η Βασιλική ξαφνιάστηκε αρκετά μα γρήγορα αφέθηκε στο φιλί του, το χρειαζόταν άλλωστε τόσο πολύ. Και τότε κατάλαβε, το ένιωσε.
Όταν απομακρυνθηκαν λίγο, κρατησε το πρόσωπο του στα χέρια της.
-Μαθιο...πριν τόσα χρόνια σου έδωσα την καρδιά μου και πίσω δεν την πήρα ποτέ. Μόνο τη δική σου προσοχή πάντα ήθελα πραγματικά. Ακόμη και αν δεν έπρεπε,ακόμη και όταν δεν το έδειχνα. Μόνο εσύ υπήρχες και μόνο εσύ υπάρχεις.
Τον φίλησε ξανά απαλά, εκείνος χαμογέλασε και αυτή τη φορά ίσα που ψιθύρισε.
-Ο κόσμος καίγεται και εγώ ζήλεψα κιόλας.
-Δε καίγεται κανένας κόσμος, αγάπη μου. Προσπάθησε να ηρεμήσεις.
-Δε μπορώ, Βασιλική, μη μου το ζητάς. Είναι η τιμή μου, η οικογένεια μου, το αίμα του πατέρα μου...η ασφάλεια όλων σας. Στα δικά μου χερια είναι, οφείλω να τα προστάτευσω. Να σας προστάτευσω. Πάντα αυτό έκανα. Μη μου ζητάς να ηρεμήσω, λοιπόν. Δε θα το κάνω. Αυτή τη σχέση δε τη δέχομαι.
Η γυναίκα τον αγκάλιασε σφιχτά, σαν να προσπαθούσε με την αγκαλιά να τον κάνει να νιώσει την ηρεμία που αρνούνταν.
-Μη μου πεις ψέμματα ξανα. Μη μου κρύψεις πράμα, Βασιλική. Όχι και εσύ, το πιο φωτεινό,το πιο αληθινό κομμάτι μου.
-Ούτε εσύ.
Τη φίλησε γιατί η γεύση του φιλιού της ήταν ο,τι είχε περισσότερο ανάγκη -το φιλί της, η αγκαλιά της, η ζεστασιά της. Τη φίλησε και γιατί δεν ήθελε να απαντήσει. Ούτε εγώ, θα έλεγε και θα ήταν ήδη ψέμα.
Το πρώτο φιλί, ακολούθησε ένα δεύτερο και μετά από καιρό, εκει στο σπιτάκι της γιαγιάς έκαναν μαζί, χαμένοι ο ένας στον άλλον, ένα διάλειμμα από τον κόσμο -έναν κόσμο που παλευε να βρει ισορροπία για τη Βασιλική και έναν κόσμο που καιγόταν για τον Μαθιο.

Notes: Δηλωμένη μαζοχα, ήθελα λίγη παραπάνω ένταση οπότε there we are!!
Ελπίζω να σας αρέσει 🧡🖤