One Shot Collection - Μαθιος/Βασιλική

Μόνο Εσυ.

-Τι θες εσύ εδώ?
Απο τους τελευταίους ανθρώπους που περίμενε η Καλλιόπη να της χτυπήσουν την πόρτα ξανά ήταν η Βασιλική. Και, όμως, η γυναίκα στέκονταν απέναντι της.
-Θα ήθελα να μιλήσουμε. Έχεις λίγο χρόνο?
-Δε σε περίμενα, αλλά εχω. Πέρασε.
-Ευχαριστώ. Είσαι μόνη?
-Ναι, ο Μαθιος με τον Αστερη είναι στη δουλειά. Τι έγινε?
-Έλα κάτσε, θα σου πω.
Η Καλλιόπη δίστασε. Κάτι δεν πήγαινε καλά...το ύφος της Βασιλικής ήταν πολύ σοβαρό και η φωνή της απόλυτα σταθερή -δεν υπήρχε ίχνος φόβου ή ανησυχίας, όμως,αντίθετα ενέπνεε έναν δυναμισμό, κατι που δεν συνήθιζε.
Αφού της έφερε νερό, κάθισε απέναντι της και την κοίταξε με προσοχή.
-Άκου, ξέρω οτι δε με περίμενες. Ούτε εγώ περίμενα ότι θα ερχόμουν ξανά εδώ, πόσο μάλλον να επιδιώξω να μιλήσουμε μόνες. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που με προβληματίζει. Δεν ξέρω τι έχει συμβεί ανάμεσα σε σένα και στον Μαθιό και δε θέλω να μάθω. Δεν χρειάζεται. Αλλά βλέπω πόσο και εσένα και εκείνον σας έχει επηρεάσει.
-Δεν σε ενδιαφέρει τι έχω με τον γιο μου.
-Ο γιος σου, όμως, με ενδιαφέρει. Γιατί είναι ο άνθρωπος μου. Και δε θέλω να τον βλέπω έτσι. Και εσύ είσαι οικογένεια μου, Καλλιόπη. Είτε σου αρέσει, είτε όχι, εγώ έτσι νιώθω, έτσι έμαθα τόσα χρόνια. Αλλά και ανθρώπινα ακόμη, εσύ ποτε δεν ήσουν έτσι. Τόσο ήσυχη, τόσο σκεπτική...
-Και που ξέρεις πως είμαι? Σου ζήτησα συγγνώμη για αυτά που έλεγα σπίτι σου τις προάλλες, τι τα σκαλίζεις?
-Καταλαβαίνω περισσότερα από όσα νομίζεις, Καλλιόπη. Καταλαβαίνω ότι κάτι τρέχει μεταξύ σας. Ο Μαθιος δε θα ήταν έτσι για οποιοδήποτε. Και βλέποντας και εσένα τόσο τις προάλλες όσο και τώρα...Είστε και οι δύο άνθρωποι που τα κρατάτε μέσα σας, σηκωνετε το βάρος μόνοι, έχετε μάθει να παλεύετε μόνοι. Δε μιλάτε, δεν ανοίγεστε εύκολα, δεν δείχνετε τα πραγματικά σας συναισθήματα πάντα, όχι αν αυτό σας κάνει ευάλωτους. Ίσως κάποια πράγματα δεν χρειάζεται να τα λες. Αλλά κάποια χρειάζεται, Καλλιόπη. Και εγω αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι δεν συζητάτε αυτό που υπάρχει μεταξύ σας, το παλεύετε ο καθένας ξεχωριστά, το σηκώνετε ο καθένας μόνος. Δεν πρέπει. Δεν χρειάζεται. Είναι γιος σου, Καλλιόπη.
-Δεν θα μου θυμίσεις εσύ τι μου είναι ο Μαθιος, που μου ήρθες εδώ να μου το παίξεις συμβουλος! Τίποτα δεν καταλαβαίνεις, ιδέα δεν έχεις για τι πράγμα μιλάς! Δεν ασχολείσαι καλύτερα με τα δικά σου λέω εγώ! Ο γιος μου θα ήταν πολύ καλύτερα χωρίς εσένα που θυσίασε τη ζωή του να σε περιμένει! Εσύ φταις για όλα!
-Επίθεση...η καλύτερη άμυνα. Καλλιόπη, ξέρω ότι με κατηγορείς για πολλά και ξέρω ότι θα προτιμούσες οποιαδήποτε άλλη δίπλα στον γιο σου εκτός από μένα αλλά έτσι έχει κατάσταση τώρα. Ο,τι και να είναι συζητήστε το, είναι σημαντικό να το συζητήσετε. Ο Μαθιος δεν είναι καλά. Το βλέπω. Είναι...είναι κουρασμένος και σαν χαμένος στις σκέψεις του, ώρες ώρες. Ο,τι είναι, θα το λύσετε.
-Και αν δεν λύνεται?
-Τοτε θα το αντιμετωπίσετε μαζί. Ή θα το σηκώσετε μαζί το βάρος ή δε θα το σηκώσετε καθόλου -θα σας διαλύσει. Τι προτιμάς?
-Προτιμω να μάθω τι θες. Και απορώ, δεν έχεις περιέργεια? Τοση ωρα μου κάνεις κήρυγμα ενώ δεν ξέρεις για ποιο πράγμα μιλάς, δεν ξέρεις αν και τι έχω εγώ με τον γιο μου. Δε αναρωτιέσαι?
-Δεν είναι δουλειά μου. Ξέρω τη σχέση σας. Ξέρω και τι άνθρωποι είστε. Και ξέρω ότι ειδικά τώρα δεν θες ούτε να με βλέπεις. Οπότε όχι, δεν θα ρωτήσω ακόμη και αν θέλω. Μιλήστε, Καλλιόπη. Μεταξύ σας είναι. Μιλήστε. Ο γιος σου είναι, όχι ένας ξένος. Δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι...έχει ήδη πολλά στο κεφάλι του. Είμαι σίγουρη πως μπορείς να τον καταλάβεις.