Göz Göze/ Berat Ayberk Özdemir (Tamamlandı)

Sensin

Önümde ki kahvaltı tabağını kenara ittim. Hiçbir şey yemek istemiyordum, daha doğrusu midem almıyordu.

"Afra, yesene." Ümran tabağı tekrar önüme doğru ittirdiğin de kafamı yerden kaldırdım.

"Midem almıyor." masanın üzerinde olan elimi tutup baş parmağıyla yavaşça okşadı.

"Anlıyorum, ama bebeğin ve kendi sağlığın için yemen gerekiyor. Bari bir kaç lokma at ağzına." çatalımı pankeke batırıp ağzıma aldım. Çiğneyemiyordum bile, yediğim her şeyin bir anda ağzıma gelmesiyle koşa koşa lavaboya gittim.

Yediğim her şeyi bir kaç saniyede çıkarmıştım.

"Afra!" kızlar başıma geldiğin de sifonu çekip yavaşça ayağa kalktım. "İyi misin?"

"İyiyim midem bulandı biraz." hamilelikte doğal şeylerdi bunlar. Lakin yarın düğünüm vardı. Yarın sancımın bile olmaması gerekiyordu.

"Hastaneye gitmek ister misin?" Merve kollarını bedenime sarıp beni salona yürüttü. Koltuğa oturup arkama yaslandım.

"Gerek yok ya, normal şeyler bunlar."

"Sen nasıl istersen. Daha kötü olma da." bağdaş kurup ellerimi karnıma götürdüm. Sancı da yavaş yavaş vuruyordu.

"Afra bu sancılar iyi değil. Bu kadar sancının olmaması gerek."

"Bilmiyorum ki."

"Hadi hastaneye gidelim. Seni ve bebeği riske atmaya hiç gerek yok." ben itiraz edemeden hazırlanmaya başladılar. Merve montumu ve ayakkabımı giymem yardım ettikten sonra evden çıktık.

"Antrenman bir kaç saate biter. Sonra hemen Berat'a haber veririz." arka koltuğa yerleşip arkama yaslandım.

"Berat'ı boşuna telaşlandırmaya gerek yok. İyiyim ben-" tekrardan karnıma giren sancıyla ağzımdan küçük bir inilti koptu.

"Eminim iyisindir."

(...)

Hastaneye geldiğimiz de direk sedyeye yatırılmıştım. Paniklememi sağlıyorlardı.

"Evet, neyiniz vardı?" doktor içeri girdiğin de kafamı ona doğru çevirdim.

"Sancılarım arttı o kadar." doktor yanıma gelip elini karnıma bastırdı.

"Burası mı?"

"Evet, en çok burada oluyor."

"Bu sancı gayet normal. Bebeğin rahime yerleşmesi biraz zordur. İlk hamilelikte bunlar gayet normal merak etme. Stresten uzak dur, ilk 3 ay bebeğin düşme riski daha çok oluyor." hiçbir şey yapmamıştı. Boşuna telaşlanmıştık işte. Sedyeden kalkıp dikildim.

"Teşekkürler." doktora gülümseyip odadan çıktım.

"Ne dedi? Önemli bir şey miymiş?"

"Hayır sakin olun. Bunlar gayet normal dedi o kadar. Boşuna telaşlandınız."

"En azından risk almadık."

~

"Ben bugün hastaneye gittim." Berat belimde ki kollarını çekip beni kendine doğru çevirdi.

"Neden erken söylemedin?" ellerimi tişörtünün yakasına götürüp tuttum.

"Çünkü önemli değildi. Biraz sancım oldu, kızlar da riske atmamak için gidelim falan dedi öyle."

"Ne dedi doktor?"

"Bunlar normal sancılar dedi. İlk 3 ay çok dikkatli olmam gerekiyormuş." elini tekrar belime atıp beni tezgahın üzerine oturttu.