The Fatty Nerd (Nerd Boys Series #3)

CHAPTER 08

EDEN SAINE FLORIDA

Kagabi ay hindi ko nagawang kumain dahil sa sama ng loob ko. Kahit naman kasi ipaliwanag ko sa kan'ya, kakampihin pa rin n'ya si Downy. Traidor!

Kahit ngayong umaga ay hindi rin ako kumain ng agahan. Ayaw kong makita ngayon ang Amang Hari ko kaya balak ko na lang bumili ng pagkain sa canteen pagkarating ko roon.

Habang naglalakad sa hallway ay panay ang sundot ko sa tiyan. Kagabi pa talaga ako gutom at sa ilang buwan kong naranasang hindi kumain ng agahan at hapunan ay ngayon lang talaga ako sinakitan ng tiyan. Siguro ay nasanay akong palaging may pagkain na nakahain sa harapan ko.

Binilisan ko na lang lakad ko kahit lutang na lutang na ang isip ko. Pagkain na lang ang tanging nasa utak ko kaya naman nakabunggo ako sa katangahan.

Buti na lang ay hindi gano'n kalakas, hindi tulad kahapon na halos tumilapon na ako kung 'di lang ako sinalo ng matabang lalaking 'yon.

Speaking of fatty nerd guy, bigla s'yang sumulpot sa isip ko na hindi ko naman dapat iniisip.

“Hey...”

Napabalik ako sa ulirat nang marinig ang pagtawag sa 'kin ng lalaking nasa harapan ko. Napatingala ako sa taas n'yang height, hanggang dibdib lang kasi n'ya ako.

Kahit nagulat akong makita s'ya ay hindi ko iyon pinahalata, walang paki ko s'yang tinitigan. “Sorry not sorry, nagmamadali ako.” Akmang lalagpasan ko na sana s'ya nang mabilis n'yang hinawakan ang braso ko saka hinila papalapit sa kan'ya.

Sinamaan ko s'ya ng tingin kahit gusto ng kumawala ang puso ko na matagal nang nakabaon sa pagmamahal.

Tinitigan n'ya ako na para 'bang sinasaulo ang buong parte ng mukha ko. Hindi ako umiwas ng tingin na baka mahalata n'yang bitter pa rin ako.

Kahit gusto kong titigan ang kan'yang mukha kung may pagbabago ba sa kan'ya pero hindi ko ginawa. Inalis ko ang kan'yang kamay sa 'king braso at bumuga ng marahan na hininga.

“'Wag ka ng magpapakita sa 'kin,” utos ko sa kan'ya at tuluyan ko nang tinalikuran para tumungo sa canteen.

Habang naglalakad ay inaasahan kong pipigilan n'ya ako pero ilang hakbang na ang iginawad ko pero wala pa ring pumigil sa 'kin.

Napahinga ako ng maluwag. Ako na nga ang tumaboy sa kan'ya tapos umaasa pa akong hahabulin n'ya ako? Ibang klase talaga ako.

Siguro nga ay wala talaga s'yang paki sa 'kin at hanggang ngayon ay gusto n'ya pa ring makipaglaro. Paglaruin ulit ang puso ko.

Wala man lang akong maipagmamalaki sa buhay samantalang s'ya ay halos lahat ng tagumpay ay nakamit na n'ya. Isa na s'yang captain at hindi lang iyon, isa s'ya sa mga top rank ng school namin na nabibilang sa mga matatalino.

Napahimas ako sa tiyan nang maramdamang sumiklab ito dahil sa pagkagutom. Bumili kaagad ako ng carbonara at ice tea kahit masama sa aking tiyan dahil maaga pa sa ngayon.

Hawak ko na ang mga pinamili ko, inilibot ko aking paningin sa canteen at kaagad kong natanaw ang lalaking nakaupo sa harapan ng table na nakatalikod mula sa 'kin.

Napalunok ako sa sariling laway. Idadaan ko na lang s'ya sa kagandahan ko para pumayag itong makiupo ako sa kan'ya.

Napakamot ako sa pisngi. Hindi ko kasi kayang kumain na walang kasama, nasanay akong kumakain kasama ang mga kasam-bahay at pati na rin si Ophelia.

Okay, final na talaga 'to. Uupo ako sa kan'yang harapan at umasta lamang na siga. I'm sure matatakot s'ya sa 'kin.

Taas-noong lumakad ako patungo sa kan'ya. Hindi ko pa nakita ang kan'yang mukha pero basi lamang sa kan'yang tindig ay lalaki ito, 'yon nga lang mataba. Bakit kasi palagi na lang ako nakakita ng mataba? Sign na ba 'to na 'wag na magdiet?